Adembenemend mooi, extreem poëtisch maar evengoed soms intriest en hard: ‘LET’S GET LOST’ van Bruce Weber is een documentaire die u gezien moét hebben.

In deze magistrale, klassieke en zopas in piekfijn 4K gerestaureerde docu volgen we het turbulente bestaan van Chet Baker: gezegend met zowel een engelenstem als met een uitzonderlijk talent voor de trompet groeide hij in de fifties uit tot een ware ster.

Het was de periode dat jazz hoogdagen beleefde: namen als Miles Davis, John Coltrane, Dave Brubeck, Thelonious Monk en Chet Baker waren helden voor het hippe gedeelte van de jeugd.

Helaas zou een aantal van hen meteen in alle vallen trappen waarin ook de rock-‘n-rollers na hen zouden trappen: drank, drugs, foute managers en een schier eindeloos spoor van gebroken relaties.
Baker – ‘Elvis, James Dean en Jack Kerouac in één persoon,’ zo beschreef Jim Hoberman hem ooit treffend – bleek één van die jazzsterren die snel op het foute pad zou belanden: drugs- en drankverbruik en de daaruit volgende problemen (na een schimmige

misgelopen drugsdeal werd een tand uit z’n mond geklopt, waardoor hij geen trompet meer kon spelen…) zorgden ervoor dat hij in de Verenigde Staten snel uit the picture verdween.

In Europa kwam hij nog wel aan de bak in het circuit van de kleine jazzclubs, maar muziek was op dat moment allang niet meer de eerste reden waarom hij Amsterdam als uitvalsbasis had gekozen: die stad was vooral makkelijk om aan heroïne te komen, én men was er tolerant tegenover de gebruikers…

Baker belandt in de marge van de muziek, en dreigde zelfs totaal in de vergetelheid te belanden, tot in de jaren ’80 een nieuwe generatie hem herontdekt: met dank aan fan Elvis Costello, die Baker vroeg een trompetsolo te spelen op zijn ‘Shipbuilding’ – het resultaat bleek een klassieker.

De echte revival (en de première van ‘LET’S GET LOST’) mocht hij helaas zelf niet meer meemaken, want in 1988 viel hij – amper 58 jaar oud, compleet beneveld door heroïne en coke – uit het raam van een Amsterdams hotel, twee verdiepingen naar beneden.

‘LET’S GET LOST’ toont zowel de intense schoonheid van Bakers muziek als de even intens duistere kant van zijn persoonlijke leven – een bloedmooi maar bitterzoet portret van een complex leven.

CHET BAKER: LET’S GET LOST
(in 4K gerestaureerd)
Regie: Bruce Weber
USA 1988, 120 min.

Vertoning:
MAANDAG 3 MAART om 18u30 

BONUS:
Na afloop van de vertoningen van de film op zowel 24/2 als 3/3 kunnen we u een bijzonder fijn muzikaal extraatje aanbieden, in de vorm van een optreden van trompettist Immanuel Kaljouw (o.a. Hot Swing de Malines), die samen met  Eknath Iyer (gitaar) en Lantian Xiao (bas) hun Tribute to Chet Baker zullen brengen

Beluister Immanuel Kaljouw hier samen met Darian Ouarar:

Jong Mechels jazztalent, zeer de moeite om te komen ontdekken!

I.s.m. de Jazzzolder, dé Mechelse jazzstek.
Michel Poels van de Jazzzolder komt de vertoning van 18/2 inleiden, en zorgt achteraf met een dj-set voor een aangepaste soundtrack in de bar.

Een vertoning in het kader van MAANDRANG

Wie Chet Baker en zijn muziek kent zal meteen snappen waarom we ‘LET’S GET LOST’ vertonen in het kader van het MAANDRANG-poëziefestival: poëzie, de maan en muziek zijn bij de man onlosmakelijk met elkaar verweven: check zijn versie van ‘Blue Moon’, check zijn ‘Oh You Crazy Moon’, of beluister gewoon even twee onderstaande nummers, en u zal begrijpen wat we bedoelen

‘Moon Love’ (The Chet Baker Quartet ft. Russ Freeman):

‘Moon and Sand’ (Chet Baker)

Nog meer poëtische links? Jules Deelder schreef ‘Gedicht voor Chet’, en beschreef de Nederlandse periode van de gevallen jazzheld in bundels als ‘Jazz’ en ‘Swingkoning’.