CINEMA CORONA #152: DE BRASSERS (Jan Weynants)

Brassers_1Vandaag hebben we in CINEMA CORONA een bijzonder stevige muziekdocumentaire in de aanbieding, kwestie van toch ook in deze tijden het weekendgevoel niet helemaal te verliezen.

Op het programma staat ‘DE BRASSERS’, een uiterst knappe en indringende documentaire van Mechelaar Jan Weynants over de geschiedenis van de gelijknamige, roemruchte eighties cultgroep.

Eind jaren ’70: het braaf-katholieke Limburgse Hamont wordt ruw opgeschrikt door een stel punks dat zichzelf De Brassers noemt, en dat de donkerste, koudste en meest nihilistische muziek maakt die ooit in dit land op plaat is gezet.

De groep en hun aanhang zorgt voor een ware schok in de conservatieve streek, zéker wanneer de groepsnaam in grote witte letters op de plaatselijke kerkmuur gekalkt wordt (om daar vervolgens zowat 30 jaar op te blijven staan).

De plaatselijke goegemeente spreekt meteen schande van deze outcasts, de burgemeester zet de rijkswacht in en de schooldirectie waarschuwt hun leerlingen streng uit de buurt van deze Gevaarlijke Elementen te blijven – wat uiteraard hun aantrekkingskracht alleen maar groter maakte…

Ondertussen krijgt de groep in rockwereld wel het juiste soort aandacht – de legendarische BBC-dj John Peel draait hun muziek, de VPRO zendt een cameraploeg richting België, en zowel hun ‘En Toen Was Er Niets Meer’ als ‘??? (Ik Wil Eruit)’ groeien uit tot echte cold wave-klassiekers – maar trouw aan hun groepsnaam gaan De Brassers al in 1982 ten onder aan drank, drugs en problemen met politie en gerecht.

Pas eind jaren ’90 beginnen ze sporadisch weer op te treden, en begint de groep de erkenning te krijgen waar ze twintig jaar eerder al recht op had.

DE BRASSERS
Regie: Jan Weynants
B 2012, 50 min.

BONUS: oude 8mm-beelden van de Kwiet, het punkhol in Hamont van waar De Brassers opereerden, plus een geweldige reportage van de VPRO over de groep, uit 1981. Deel 1:

Deel 2:

Meer muziekfilms? Klik HIER!

18/8/2013: DE BRASSERS

Eind jaren ’70: het braaf-katholieke Limburgse Hamont wordt ruw opgeschrikt door een stel punks dat zichzelf De Brassers noemt, en dat de donkerste, meest nihilistische muziek maakt die ooit in dit land op plaat is gezet.

De groep zorgt voor een ware schok in de streek, zéker wanneer de groepsnaam in grote witte letters op de plaatselijke kerkmuur gekalkt wordt (om daar vervolgens zowat 30 jaar op te blijven staan).

De plaatselijke goegemeente spreekt meteen schande van deze outcasts, en schooldirecties waarschuwen hun leerlingen streng uit de buurt van deze Gevaarlijke Elementen te blijven – wat uiteraard hun aantrekkingskracht alleen maar groter maakt…

Van de rockpers krijgt de groep wel respect –de legendarische BBC-dj John Peel draait hun muziek, de VPRO zendt een cameraploeg, en hun ‘En Toen Was Er Niets Meer’ groeit uit tot een echte cold wave-klassieker – maar trouw aan hun groepsnaam gaan De Continue reading “18/8/2013: DE BRASSERS” »