CINEMA CORONA #163: THE NAKED KISS (Sam Fuller)

The_Naked_Kiss

Vandaag in onze CINEMA CORONA: een lowbudget-klassieker van de grootmeester van de lowbudget-klassiekers: Sam Fuller!

In ‘THE NAKED KISS’ volgen we het verhaal van Kelly, een prostituee die uit de grootstad gevlucht is om uit de klauwen van haar pooier te geraken.

Ze komt terecht in het kleine Grantville, waar ze al meteen bij aankomst een nieuwe klant achter zich aan krijgt: Griff, die de plaatselijke politiecommissaris blijkt te zijn.

Nadat hij van haar diensten gebruik heeft gemaakt, vertelt hij haar dat hij geen prostitutie in zijn stad wil, maar hij ‘adviseert’ haar aan de slag te gaan in een bordeel van ‘een vriendin’ even verderop. Kelly wil echter een geheel nieuw bestaan opbouwen – maar dat verhaal gelooft Griff niet.

Sam Fuller ging in zijn films nooit de (voor die tijd) ‘riskante’ onderwerpen uit de weg, en al helemaal niet in ‘The Naked Kiss': het scenario leest als een schandaalroman of de voorpagina van een oude tabloidkrant (Fuller startte zijn carrière dan ook in de krantenwereld en als pulpauteur).

De geweldige openingsscène maakt de kijker overigens meteen duidelijk dat we hier niet naar een mainstream Hollywoodfilmpje zitten te kijken: een bruut verfilmd dronken gevecht tussen een man en een vrouw – het is de man die slaag krijgt – terwijl op de achtergrond luide jazz de sfeer nog wat wilder maakt.

Zoals in bijna al zijn films slaagt Fuller er ook hier in met een minimum aan middelen een maximum aan effect te creëren: beter dan dit worden B-films niet, en het mag dan ook niet verbazen dat hij ook nu nog als voorbeeld geroemd wordt door de meest uiteenlopende topcineasten – van Scorsese en Jim Jarmusch tot Tarantino en Godard.

Het briljante zwart-witcamerawerk is van grootmeester Stanley Cortez, die ook camerawerk verzorgde van andere klassiekers als ‘The Night of the Hunter’ en ‘The Magnificent Ambersons’.

Filmweetje: op het moment dat Kelly in Grantville arriveert zien we haar onder de marquee van de plaatselijke cinema doorwandelen, met daarop ‘SHOCK CORRIDOR’ – de vorige film die Sam Fuller draaide, met dezelfde Constance Towers die onder de marquee loopt in de hoofdrol.

 

CINEMA CORONA #19: GATE OF FLESH (Seijun Suzuki)

Gate-of-Flesh-
Quarantainedag 19!

Vanavond hebben we een film van één van de favoriete cultregisseurs van Quentin Tarantino in de aanbieding: de Japanse grootmeester van de B-film, Seijun Suzuki.

Wie zijn ‘GATE OF FLESH’ bekijkt, ziet meteen waarom Tarantino zo’n fan van de man is: een visueel fantastische film, vol coole acteurs, met veel gestileerd geweld, een prima soundtrack (zelfs ‘De Internationale’ komt voorbij!), politiek incorrecte dialogen en een dito scenario.

Het verhaal speelt zich af in Tokio, net na Wereldoorlog II: de kapotte stad is helemaal verarmd, de de bewoners zitten in een Darwinistische ieder-voor-zich-overlevingsmodus en de enigen met geld en eten zijn de bezetters, de gehate Amerikaans GI’s die Japan de vernederende nederlaag hebben toegebracht.

Talrijke vrouwen begeven zich in de prostitutie, en in dat vak heersen een paar strikte regels. De voornaamste: als prostituée heb je met niémand gratis seks, want dat drijft voor iedereen de prijs naar beneden, iets wat de al ellendige situatie alleen maar erger maakt. En met die ongeschreven wet wordt niet gespot: wie hem toch overtreedt, mag zich aan keiharde represailles verwachten….

‘GATE OF FLESH’ werd gedraaid in 1964, maar was zijn tijd eigenlijk ver vooruit, al houdt Suzuki ons hier niet meteen het meest prettig beeld van de mensheid voor: cynici, opportunisten en sadisten (m/v) beheersen de wereld (Hallo, Trump?), en voor de rest bestaat het leven vooral uit maken van keuzes tussen pest en cholera.
Of zoals één van de personages zich luidop afvraagt: ‘Zijn we ons nu aan het prostitueren om straks te kunnen eten, of eten we om ons straks weer te kunnen prostitueren?’

CINEMA CANVAS live: A HARD DAY’S NIGHT (Richard Lester)

HARD_DAYS_NIGHTVijf films draaiden The Beatles in hun carrière, en wij tonen u de eerste en meteen ook hun allerbeste: het geweldige ‘A Hard Day’s Night’.

Zoek vooral niet naar een plot, want die is er niet: dit is gewoon negentig minuten fun, fun, fun over de avonturen van een groepje uit Liverpool (u raadt het nooit, maar het gaat om The Beatles!) dat van hun thuisstad naar Londen trekt om daar voor de televisie te gaan optreden, en dat ondertussen uit de klauwen van doldraaiende fans en lastige paparrazzi probeert te blijven.

Regisseur Richard Lester zorgde voor een film die bijna 55 jaar na de release nog altijd een enorme frisheid en een ongebreidelde energie uitstraalt.

CinemaCanvasSommige scènes lijken geïnspireerd door de in die tijd zeer hippe Franse nouvelle vague, maar het straffe is dat ‘A Hard Day’s Night’ vóór Godards ‘Bande à part’ uitkwam.

De wild allerlei absurde richtingen uitstuivende humor is dan Continue reading “CINEMA CANVAS live: A HARD DAY’S NIGHT (Richard Lester)” »