De Japanner Takeshi Kitano mag dankzij een stel keiharde – en uitstekende – misdaadfilms (zijn ‘Sonatine’ en ‘Boiling Point’ horen bij de favorieten van Tarantino) in het westen al een tiental jaar op een trouw cultpubliek rekenen.
In ‘Dolls’, zijn tiende en nieuwste prent, richt de man zich echter op een geheel nieuwe thematiek: die van de noodlottige liefde.
Het verhaal – dat omkaderd wordt door een Japans bunraku-poppenspel – draait helemaal rond drie van die noodlottige liefdesverhalen: dat van Sawako en Matsumoto (Matsumoto trouwt onder druk van zijn ouders met de dochter van een fabrieksdirecteur), dat van de gangsterbaas Hiro (die zijn geliefde dertig jaar geleden in de steek liet, en nu vol wroeging terugkeert) en dat van Haruna, een popster die bij een ongeluk verminkt raakt en die nadien de onvoorwaardelijke liefde van haar fans afwijst.
Driemaal De Liefde dus, maar toch omschrijft Takeshi zelf Dolls als zijn wreedste film: ‘Wie voor een leven als gangster kiest, weet dat hij door een kogel aan zijn eind kan komen. Maar in Dolls draait het om gewone mensen die niet meer vragen dan liefde en
geluk. En toch valt de dood hen op de hals – op het slechtst mogelijke moment, zelfs, net als dat geluk binnen hun bereik ligt.’
Wreed of niet wreed, vast staat dat Dolls één van de mooiste films van de laatste jarenis, niet alleen dankzij de prachtige kostuums van modekoning Yohji Yamamoto, maar vooral door de oogverblindende fotografie en door Takeshis magistrale, meticuleuze regie.
Niet te missen!
DOLLS
Regie: Takeshi Kitano
Japan 2002