BEATS (Brian Welsh)

Beats

In 1994 vaardigde de Britse regering een totaal krankzinnige wet uit die alle ‘muziekevenementen gekarakteriseerd door de uitzending van herhalende beats’ illegaal verklaarde.

Dat betekende in theorie dat elke volksdansavond of elke bejaardenvereniging die een thé-dansant organiseerde opeens strafbaar was, maar natuurlijk had de politiek maar één écht doelwit met de wet: de zelf georganiseerde, anarchistische dance raves waarop duizenden jongeren massaal uit hun dak gingen (meestal met behulp van de nodige pillen en snuifsel), die door de nimmer subtiele Britse tabloids als het nieuwe Sodom en Gommorah werden afgeschilderd.

Niet dat de Britse jongeren zich lieten tegenhouden door een suffe wet van bejaarde mannen in pakken: de – nu opeens illegale – raves werden alleen maar talrijker, en de elektronische dance overspoelde de hitlijsten. En hoe meer de politie binnenviel in de kraakpanden en loodsen waar de feesten plaatsvonden, hoe populairder ze werden.

Het is in die sfeer dat het opwindende, meeslepende en bijwijlen bijzonder grappige ‘Beats’ zich afspeelt. Boezemvrienden Johnno en Spanner zijn twee opgeschoten

pubers die elk zo hun eigen puberproblemen hebben: Johnno is een goede, intelligente jongen, maar zijn moeder gaat helaas een relatie aan met de sullige wijkagent Robert, iets wat de sfeer in het gezin niet bepaald ten goede komt.

Zijn maat Spanner heeft dan weer totaal andere zorgen: Spanner bevindt zich aan de onderste onderkant van het Britse klassensysteem, en probeert zich wanhopig staande te houden naast zijn extreem gewelddadige broer Fido, de schrik van de wijk.

Hun enige uitlaatklep vinden Johnno en Spanner in de muziek: niet de gitaarmuziek van de generaties voor hen, maar de opwindende elektronische beats die door
Continue reading “BEATS (Brian Welsh)” »