De Iraanse cineast Jafar Panahi heeft huisarrest en mag al lang geen films meer maken van de plaatselijke autoriteiten, maar altijd opnieuw slaagt hij erin het regime van de ayatollahs te slim en te snel af te zijn.

Zijn vorige (‘This Is Not A Film’) smokkelde hij het land uit door een USB-stick met de film erop in een taart te verbergen, en ‘Taxi Teheran’, zijn nieuwste, filmde hij helemaal met een piepklein cameraatje vanop het dashboard van een taxi – met hemzelf als chauffeur (en dus als hoofdrolspeler).

En het meest verbazende: ondanks het extreem strakke harnas waarin Panahi

noodgedwongen moet werken, maakt hij keer op keer ijzersterke films. ‘Taxi Teheran’ geeft door de steeds wisselende passagiers een unieke, zeer grappige, interessante, spannende én ontroerende dwarsdoorsnede van het leven in (en de bewoners van) Teheran.

Om het nog mooier en subtieler te maken wordt het niet echt duidelijk of de passagiers  Continue reading “TAXI TEHERAN (Jafar Panahi)” »