CINEMA CORONA #70: SCARLET STREET (Fritz Lang)

scarlet_streetQuarantainedag 70!

Vandaag in onze CINEMA CORONA: ‘SCARLET STREET’ van Fritz Lang, één van de allerbeste uit het zeer rijke film noir-genre, en misschien wel één van de beste naoorlogse films tout court.

Fritz Lang had voor de oorlog de Duitse cinema mee op de wereldkaart gezet met magistrale films als ‘Metropolis’ en ‘M – Eine Stadt Sucht Ein Mörder’, maar door de opkomst van het nazisme besloot hij het zekere voor het onzekere te nemen, en naar de Verenigde Staten uit te wijken (zijn vrouw Thea von Harbou, met wie hij o.a.’Metropolis’ maakte, koos overigens voor de foute kant van de geschiedenis).

In Amerika zou Lang in Hollywood een grote, rijkgevulde carrière opbouwen, waarin deze ‘Scarlet Street’ één van de absolute hoogtepunten is.

Het verhaal draait rond Christopher Cross, een bankbediende die met een midlife crisis kampt, en die halsoverkop verliefd raakt op een knappe, veel jongere vrouw.
Om indruk op haar te maken zwijgt hij over zijn echte job, en presenteert hij zich zich als een rijke, succesvolle artiest, terwijl hij in realiteit alleen maar een hobbyschilder is.

De echte vriend van de jonge vrouw heeft nu echter geld geroken: hij zet zijn vriendin er toe aan met de relatie door te gaan, om de man die ze verkeerdelijk voor een stinkend rijke artiest aanzien zoveel mogelijk poen af te troggelen…

Lang toont zich in ‘Scarlet Street’ een absolute meester in het creëren van een fatale doemsfeer, én in een kenner van de menselijke psychologie: de hele film lag creëert hij razend spannende mind games die de kijker tot de laatste seconde aan zijn stoel gekluisterd houden.

Femme fatale Joan Bennett en Dan Duryea zijn uitmuntend als het koppel dat de ongelukkige sukkel Edward G. Robinson van zijn geld wil afhelpen.

De fantastische zwartwit-fotografie is van Milton R. Krasner, het scenario van Dudley Nichols.

‘Scarlet Street’ is één van die onverwoestbare films die iederéén gezien zou moeten hebben. Bij dezen, hier uw kans:

CINEMA CORONA #53: DETOUR (Edgar G. Ulmer)

Quarantainedag 53!detour

Zin in een lekkere film noir?

Dan hebt u geluk, want wij hebben vanavond ‘DETOUR’ van Edgar G. Ulmer voor u klaarstaan, één van de absolute klassiekers in het genre.

Antiheld van de film is Al Roberts, een pianist in een kleine nachtclub in New York: niet bepaald de job van zijn leven, maar zijn geestelijke toestand krijgt pas een échte knik wanneer zijn vriendin Sue naar Hollywood vertrekt om daar haar geluk te gaan beproeven.

Na een tijdje kan Roberts het niet meer aan, en besluit hij Sue achterna te reizen naar L.A.
Een reis die hij – vanwege zijn financiële situatie – al liftend moet doen.
Maar onderweg ben je dan aangewezen op Het Lot – en dat Lot is Roberts duidelijk niet gunstig gezind, het is er integendeel alleen maar op uit hem helemaal onderuit te halen.

Regisseur Edgar G. Ulmer leerde het vak in Duitsland bij de toenmalige topregisseur F.W. Murnau, en kwam ook in diens zog mee naar Hollywood.
Daar specialiseerde hij zich in B-films: meestal genrefilms die met een minimaal budget en op een minimum aantal draaidagen met onbekende acteurs in elkaar geflanst werden.
Door zijn talent slaagde Ulmer er echter vaak in die beperkingen te overstijgen, en er soms zelfs een troef van te maken.
‘Detour’ is hiervan het beste voorbeeld: dit is geen gladde, glamoureuze Hollywoodproductie waarin elk detail klopt, en waarin de held op het einde breed lachend de horizon tegemoet rijdt, maar wel een duistere, morsige en cynische prent met veel losse eindjes en vol gekwelde, ja zelfs ronduit onsympathieke hoofdpersonages.

Precies die donkere, zweterige en cheapo atmosfeer heeft er in combinatie met de uitstekende dialogen en quotes (‘I was tussling with the most dangerous animal in the world – a woman’) voor gezorgd dat ‘Detour’ nu zowat als de ultieme film noir bekeken wordt.
Kijken!

De Amerikaanse filmkenner en film noir-specialist Eddie Muller verzorgt vakkundig de inleiding: