Ja, achteraf is het makkelijk praten over welke keuzes men in de oorlog had moeten maken. Achteraf is het allemaal makkelijk – achteraf zou iederéén natuurlijk het moreel juiste gedaan hebben. Tijdens de allerlaatste dagen van de oorlog waren de verzetshelden overigens opeens ook opmerkelijk talrijker dan één of twee jaar eerder, tijdens de van de bezetting, toen het er écht toe deed.

In het bijzonder sterke ‘WIL’ van Tim Mielants bevinden we ons exact midden in die Duitse bezetting, in het Antwerpen van 1942.
Wil (eigenlijk Wilfried, maar iedereen noemt hem Wil) en Lode zijn twee jonge hulpagenten. Allebei hebben ze sympathie voor het verzet, maar door hun job zijn ze ook allebei gedwongen de facto mee te heulen met de Duitsers – een bevel weigeren om mee te doen aan een razzia was bijvoorbeeld niet écht een slimme optie.

Wanneer de twee kameraden ongewild bij de dood van een Duitse soldaat betrokken geraken en dat uiteraard ten allen tijde geheim moet blijven, zet dat een niet te stoppen

raderwerk van gevolgen in gang: één fout woord kan nu voor elk van hen fataal zijn, en niémand is te vertrouwen – op geen énkel moment.
En alsof de oorlogschaos met bezetters, collaborateurs en verzetslui nog niet voor genoeg spanningen, angsten en paranoia zorgt, worden de zaken nog wat ingewikkelder gemaakt door een bijkomende emotionele component: Wil wordt hopeloos verliefd op Yvette, de mondige en dappere zus van Lode.

‘WIL’ is een fantastische vertelling over morele keuzes, over lafheid en moed, over standvastigheid en verraad, en over de luxe van een geweten. Over de ontnuchterende vaststelling dat gladde, slijmerige palingen soms veel verder glibberen dan betrouwbare mensen met een ruggengraat.
Want oog in oog met meedogenloze dictatoriale systemen en de psychopaten die zich eraan vastgekleefd hebben, is het ieder voor zich, en God tegen ons allen.

‘WIL’ is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jeroen Olyslaegers, en wordt fantastisch vertolkt door een keure aan topacteurs: vooral het hier werkelijk uitmuntende hoofdrol-trio Stef Aerts, Matteo Simoni en Annelore Crollet, uiteraard, maar evengoed Dirk Roofthooft (als het Nijdig Baardje, een overtuigde antisemiet-collaborateur, en een man ‘met connecties’), de ons vooraf geheel onbekende Dimitri Schaad (maar na zijn rol als hoogste Duitse officier – en klootzak van het zuiverste water – zullen we hem niet licht meer vergeten) of de agressie en onheil uitwasemende Kevin Janssens.

Ook bijzonder straf: het duistere, claustrofobische camerawerk van Robrecht Heyvaert, die de angst en de rauwe horror van de oorlog en het nazisme perfect tastbaar weet te maken.

En op de soundtrack: ‘Ik zag twee beren’, een onschuldig kinderliedje dat u – hihihi, hahaha – gegarandeerd NOOIT meer op dezelfde manier zult kunnen beluisteren.

We gaan het zeggen, Walter: de beste Vlaamse film in jaren.

WIL
Regie: Tim Mielants
B 2023, 113 min.

Filmhuis Mechelen vertoonde deze film op:
– DINSDAG 5 DECEMBER 2023 om 18u30
– DINSDAG 5 DECEMBER 2023 om 20u30
– MAANDAG 11 DECEMBER 2023 om 18u30
– MAANDAG 18 DECEMBER 2023 om 20u30 

De pers over ‘WIL':
‘Het is een beklijvende film als een nietsverhullende spiegel, meeslepend en confronterend. Wegkijken op eigen risico.’ (★★★★) – De Standaard

‘Een beklemmende thriller die komaf maakt met de grootste illusie van de oorlogsfilm: heldenmoed. Een krachttoer. Een film die duwt waar het pijn doet.’ (★★★★) – De Morgen

‘Filmisch blijft Mielants tot in de laatste seconde top: kijk maar eens hoe hij de schokkende climax met enkele fantastische long takes optilt naar een haast apocalyptisch spektakel.’ (★★★1/2)- Humo

‘Een snijdend oorlogsdrama.’ (★★★★) – Het Nieuwsblad