THE INVISIBLE LIFE OF EURIDICE GUSMAO (Karim Ainouz)

the-invisible-life-euridice-gusmaoKijkwijzer:

Kijkwijzer_16_Seks

 

 

—-

Rio, ergens in de jaren ’50: Euridice en Guida Gusmao zijn twee onafscheidelijke zussen die nog bij hun oerconservatieve ouders wonen, maar die allebei in hun achterhoofd een plan klaar hebben om aan hun verstikkende milieu te ontsnappen.

Terwijl Euridice als getalenteerde pianiste droomt van studie aan het Conservatorium in Wenen, kiest haar zus Guida voor een meer concrete ontsnappingsroute: ze vertrekt met een knappe Griekse zeeman richting Athene.
Helaas is het enige wat ze aan de relatie overhoudt een zwangerschap en een gebroken

hart, en moet ze al snel berooid naar Rio terugkeren. Waar haar vader in een furie ontsteekt wanneer hij verneemt dat zijn dochter een bastaard zal baren. Een schande die hij zo vernederend vindt dat hij Guida uit de familie verstoot – waardoor hij de twee zussen definitief uit elkaar haalt.
Met het verstrijken van de jaren knaagt het wederzijds gemis steeds harder aan beide zussen, die wanhopig maar tevergeefs blijven proberen elkaar terug te vinden…

Regisseur Karim Ainouz schuwt de grote dramatische wendingen niet in zijn ‘Euridice Gusmao’, maar tegelijk schetst hij een uiterst subtiel, warm en humaan beeld van zijn hoofdpersonages: van in de allereerste scène wordt je langzaam maar zeker onweerstaanbaar meegesleept in de levens van de twee zussen.

Een bloedmooie, sterk geacteerde en uiterst aangrijpende familiesaga die zeer lang blijft nazinderen.

THE INVISIBLE LIFE OF EURIDICE GUSMAO
Regie: Karim Ainouz
BR 2019, 138 min.

Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 14 JANUARI 2020
om 18u30
DINSDAG 21 JANUARI 2020 om 20u30

In de pers:
‘Deze weelderige saga is even gedurfd als weergaloos, fijngevoelig en levensecht in beeld gebracht.’ (****)
- De Standaard

‘Met zijn prachtige familiekroniek bewijst Karim Aïnouz dat melodrama zoveel meer is dan goedkope tranentrekkerij.’ (****) – Knack Focus

‘Het indringende Braziliaanse melodrama speelt zich af in de jaren 50, maar is toch relevanter dan we zouden willen want Brazilië is nog altijd een toxische machomaatschappij.’ (****) – De Tijd

‘Elegant maar ook broeierig, zinnelijk en soms verrassend rauw.’ (****) – De Volkskrant