Dé documentaire van het jaar, en als u het ons vraagt ook gewoon één van dé films van het jaar: het fenomenale ‘TARDES DE SOLEDAD’ van Albert Serra.

In deze prent volgen we het leven van Andrés Roca Rey: u misschien volstrekt onbekend, maar in de wereld van het stierenvechten een levende legende die – samen met zijn kleine maar hondstrouwe entourage van helpers en stierenvechtende sidekicks – van arena naar arena trekt om daar massa’s fans te betoveren. Door stieren af te slachten, want dat is nou eenmaal zijn missie.

De kritieken op de film liepen – zoals de met de écht goede films meestal gaat – waanzinnig uit elkaar: de ene zag er een vurige aanklacht tegen een bloederige traditie van gruwelijke dierenmishandeling in, de andere vond dat dat afschuwelijke gedrag net geglorifieerd werd, hier vond iemand het een evenwichtige weergave van de realiteit, en daar zag iemand het vooral als een potsierlijke, absurdistische komedie over onnozele, wrede macho-mannekes.

Het straffe is: dat is allemààl tegelijk waar, want regisseur Albert Serra was zo slim geen enkele commentaar bij de beelden te geven, en laat zo iedereen er het zijne van denken.

Dus jawel: wie argumenten tégen stierenvechten zoekt, vindt die à volonté in deze film, van de eerste minuut tot de allerlaatste. Het is onmiskenbaar wreedaardig, brutaal en bloederig, en dieren worden afgeslacht ter vermaak.

Maar tegelijk toont deze film ook de gracieuze choreografie binnen die brutaliteit, het extreem gestileerde ritueel, én de krankzinnige moed die iemand moet hebben om oog in oog met zo’n potentieel moorddadig beest te gaan staan (alleen al het geluid van de impact van de stieren jaagt de kijker angst aan).

Serra graaft tegelijk ook in de psyche van de torero: die viert het leven door keer op keer de dood te tarten, een contradictie die hij tot in het surrealistische doortrekt. Wanneer hij door een stier zwaar verwond wordt, is zijn eerste reflex niet een dokter (en een veiligere job) te zoeken, maar zwaar bloedend meteen terug de arena in te gaan, om voor een uitzinnige menigte alsnog van de stier te winnen.

En om de film helemaal Bunueliaans-absurd te maken, zijn er ook nog de geweldige achter de schermen-scènes: daarin wordt de – zacht uitgedrukt – nogal ijdele Roca Rey door zijn bewonderende hulpjes met zo overdreven veel machopraat opgepompt tot De Ultieme Man en zodanig geroemd om Zijn Enorme Ballen dat het bijna in een homo-erotische komedie ontaardt.

Stierenvechten olé, of stierenvechten awoe: ‘TARDES DE SOLEDAD’ is een volstrekt unieke film, en een must see voor iedereen.

Opgelet: gezien het onderwerp bevat deze film beelden van dierenleed.

TARDES DE SOLEDAD
Regie: Albert Serra
E 2024, 125 min.

Vertoning:
DINSDAG 27 MEI om 20u30 

De pers over ‘TARDES DE SOLEDAD':
‘Een film waarvan je voortdurend het gevoel hebt dat je er niet zo zou mogen door meegesleept worden, maar die je toch telkens weer binnenzuigt in het getoonde universum.’ (9/10) – Enola
https://www.enola.be/2025/04/23/tardes-de-soledad/

‘A unique study of discipline, bravado, laser focus and showmanship.’ – The Hollywood Reporter
https://www.hollywoodreporter.com/movies/movie-reviews/afternoons-of-solitude-review-albert-serra-bullfighting-1236017047/

‘A daring and truly extraordinary film’ – Cineuropa
https://cineuropa.org/en/newsdetail/467587/

‘The most brutal and poetic documentary of the year so far.’ (★★★★1/2) – Loud & Clear Reviews
https://loudandclearreviews.com/afternoons-of-solitude-film-review/