Nu al één van dé films van het jaar: ‘Toni Erdmann’ van Maren Ade, een heerlijke satire over onze moderne maatschappij, en over het kunnen loslaten van kinderen.

Ines is een ambitieuze Duitse carrièrevrouw die voor een olieverwerkend bedrijf in Boekarest werkt, en daar een perfect geordend leventje heeft.

Tot opeens haar vader (en gepatenteerde flauwe grappenmaker) Winifried voor de deur staat: nadat zijn vrouw hertrouwd was, had de zestiger eigenlijk alleen zijn hond nog. En nu blijkt hij ook in het jachtige zakenleven van dochterlief geen echt welgekomen gast…

Winifried probeert het dan maar op de manier waarop hij zijn dochter grootgebracht heeft: met krankzinnige grappen en grollen, uitgevoerd door zijn van een vals gebit en een onnozele Beatlespruik voorziene alter ego Toni Erdmann.