TITANE (Julia Ducournau)

Titane_poster_1

OK, een kleine maar duidelijke waarschuwing vooraf: ‘TITANE’, de nieuwe van de Franse regisseuse Julia Ducournau, is niét bedoeld voor mensen met een zwakke maag of een teergevoelige ziel.

Geen nood, even goede vrienden: voor u hebben we bijvoorbeeld ‘THE FATHER’ of ‘IN THE MOOD FOR LOVE’ op ons programma staan, óók uitstekende films die we zeer kunnen aanraden.

Maar wie mee in het inktzwarte, ontregelende (maar ook best duister-grappige) universum van een visionaire en volstrekt unieke filmmaakster wil stappen: check vooral ‘TITANE’.

In Cannes verdeelde de film de critici in twee diametraal tegenover elkaar staande kampen (een deel liep gewoon de zaal uit), maar de jury maakte gelukkig de enige juiste keuze door haar de Gouden Palm toe te kennen: want of u nu van body horror houdt of niet, niemand kan ontkennen dat Ducournau een totaal onverschrokken regisseuse

met een volstrekt eigen visie is, en iemand die zich door geen enkel vakje of moreel regeltje laat inperken.

Hoofdpersonage van ‘TITANE’ is Alexia (bijzonder straffe rol van de debuterende Agathe Rouselle), die sinds ze als kind ternauwernood een zwaar auto-ongeluk overleefde met een titaniumplaat in haar hoofd rondloopt.
En nu mag titanium wel het sterkste metaal zijn dat we kennen, helaas zorgt een implant

Continue reading “TITANE (Julia Ducournau)” »

EN GUERRE (Stéphane Brizé)

enguerre

Ondanks een recordwinst, zware inleveringen van het personeel en allerlei beloftes besluit de top van Perrin Industries de oude Franse vestiging van hun auto-onderdelenfabriek in Agen toch te sluiten.
Reden: te weinig rendabel voor de aandeelhouders.

Daardoor dreigen van de ene op de andere dag 1.100 werknemers hun baan te verliezen, in een streek waar de kans op ander werk klein is.

Maar onder aanvoering van hun strijdvaardige vakbondsdélégué Laurent Amédéo komt het personeel – nadat het bekomen is van de eerste schok – in actie.

De fabriek wordt lamgelegd, de pers wordt erbij gehaald, politici worden ter hulp geroepen en met een spectaculaire mediatieke actie wordt in Parijs een onderhoud met de CEO geëist.

De stormram-tactiek van Amédéo lijkt te gaan werken, want door de media-aandacht begint zelfs het Elysée zich met de zaak te bemoeien.

Alleen: meer dan vage beloftes krijgen ze ook nu niet, en ondertussen begint de bedrijfstop zowel de arbeiders als de bedienden uit elkaar te spelen met aanlokkelijk Continue reading “EN GUERRE (Stéphane Brizé)” »

LA LOI DU MARCHE (Stéphane Brizé)

maxresdefaultHuisvader Thierry is een vijftiger die zich na een ontslag terug “op de arbeidsmarkt moet begeven”, zoals dat dan heet.

Niet bepaald een pretje, want als zijn diploma niet het juiste is, is het wel zijn leeftijd die bij de potentiële werkgevers tegen hem werkt.
En anders is er altijd wel snel een ander excuus te vinden om hem niet in dienst te moeten nemen.

Hoe langer zijn zoektocht duurt, hoe meer zijn werkloze bestaan een ware calvarie wordt, want de wetten van de neoliberale markt zijn keihard…

Regisseur Stéphane Brizé maakt er geen geheim van waar zijn roots liggen: dit is sociale cinema in de traditie van Ken Loach en de gebroeders Dardenne. Het knappe en intelligente script zorgt er echter voor dat hij ver boven de imitatie uitstijgt, en Continue reading “LA LOI DU MARCHE (Stéphane Brizé)” »

7/12/2010: WELCOME

WelcomeLindonFiratKort samengevat: Frankrijk, 2008: na een politieke strijd tussen Engeland en Frankrijk wordt het asielcentrum van Sangatte definitief gesloten.

Alleen blijkt dat de stroom vluchtelingen richting Engeland (waar de asielwetgeving soepeler is) allerminst te stoppen: met alle mogelijke middelen proberen ze hun beloofde land te bereiken.

Zo maakt de in een echtscheiding verwikkelde Fransman Simon kennis met de jonge Koerd Bilal. Simon wordt van zijn sokken geblazen door Bilals vastberadenheid: die blijkt zelfs bereid het Kanaal over te zwemmen om in Londen zijn vriendinnetje te kunnen huwen… 

Goed om weten: Philippe Lioret plaatst zich met het sterke ‘Welcome’ helemaal in de traditie van sociaal geëngageerde cineasten als Ken Loach of de gebroeders Dardenne: politieke cinema, maar verteld aan de hand van een krachtig, menselijk verhaal.
Continue reading “7/12/2010: WELCOME” »