CINEMA CORONA #79: ‘3 BROTHERS – RADIO RAHEEM, ERIC GARNER, GEORGE FLOYD’ (Spike Lee)

do_the_right_thingUPDATE: deze film is helaas niet langer online beschikbaar.
Maar er zijn nog meer dan 120 andere films wel gratis online te bekijken in onze CINEMA CORONA.

—–

Amerika staat in de fik, na nog maar eens een racistische brutaliteit.
De zoveelste in een hele, héle lang rij.

Het zette Spike Lee ertoe aan gisteren ‘3 BROTHERS’ uit te brengen, een korte film waarin beelden van de moord op Eric Garner (2014), de moord op George Floyd (2020) en de Radio Raheem-moord uit zijn eigen ‘Do The Right Thing’ (1989) door elkaar gemonteerd zijn.

Er ligt meer dan dertig jaar tussen de drie opnames, maar het zijn akelig identieke beelden van akelig identieke gebeurtenissen. Het resultaat is een korte maar indrukwekkende en uiterst veelzeggende film.

 

Wat we niet wisten: de gebruikte scène uit ‘Do The Right Thing’ werd door Spike Lee gebaseerd op de moord op graffiti-artiest Michael Stewart, uit 1983.
Exact dezelfde moord die ook in de documentaire ‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ (de Cinema Corona-film die we gisteren deelden) al een cruciale rol speelde.

In een normale wereld zou het een stilzwijgende evidentie moeten zijn dat in het Filmhuis – of gelijk waar in de maatschappij – geen enkele plaats is voor racisme of discriminatie.

Maar uit de feiten blijkt helaas dat het vandaag nog altijd zeer belangrijk is dat iedereen dat nog eens openlijk, duidelijk en luid zégt.
Bij deze.

Filmhuis Mechelen engageert zich al sinds het begin in 1976 voor antiracisme, en we zullen dat blijven doen.
Niet alleen in de geest, maar waar we proberen dat waar het kan ook actief, met kleine dagelijkse (film)daden.
Bijvoorbeeld door week na week een op alle vlakken zo divers mogelijk aanbod van kwaliteitsfilms op te nemen in onze programmatie.
Of door tijdens het jaarlijks Afrika Filmfestival de Artist Award uit reiken aan talentvolle artiesten met Afrikaanse roots. Want ook al beschouwt de artistieke wereld zichzelf als o zo open minded, al te vaak botsen ook daar niet-blanke artiesten nog op glazen plafonds en gesloten deuren.

82198822_10157571206664211_8558505782264463360_n

Om Spike Lee te citeren:
Do The Right Thing.

Of om een baseballpet te citeren:
Make Racism Wrong Again.

 

 

 

 

CINEMA CORONA #78: Art & Film: JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD (Tamra Davis)

radiant_child_basquiatUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer te bekijken.

Maar er zijn nog altijd meer dan 100 andere gratis films en docu’s te zien in onze CINEMA CORONA.

—-
Art & Film is een (in dit geval virtuele) samenwerking met Academie Mechelen.

‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ van Tamra Davis is niet alleen een straffe documentaire over de veel te vroeg gestorven Jean-Michel Basquiat, maar is (helaas) ook om tal van andere redenen nog altijd hyperactuee en zéér het bekijken waard.

Basquiat begon zijn steile opgang naar de top onder het alter ego SAMO, als graffiti-artiest in het New York van de jaren ’70.
Hij schakelde echter al snel over op schilderwerk, in een unieke stijl die begin jaren ’80 stormenderwijze de kunstwereld veroverde: eerst die van New York, vervolgens die van LA, en uiteindelijk de hele wereld. Collectioneurs staan in de rij om zijn werk te kopen, sterren als Andy Warhol en Madonna kijken naar hém op.

Maar evengoed spuit in deze docu het alom aanwezige racisme naar boven, zowel in bedekte als in minder bedekte vorm: van taxichauffeurs die de op dat moment bekendste artiest ter wereld weigeren op te pikken tot journalisten die ronduit beledigende en denigrerende vragen stellen

Maar ook de zogezegd liberale kunstwereld waarin Basquiat terechtkomt is akelig éénkleurig: musea weigeren zijn werk, en ook op openingen in galeries was het nu niet bepaald een grote multiculturele melting pot, wel integendeel. Of zoals Diego Cortez de toestand in de New Yorkse kunstwereld begin jaren ’80 samenvat: “I was sick of seeing white walls with white people drinking white wine”.

Dat racisme is dan ook een onderwerp dat onlosmakelijk deel uitmaakt van Basquiats oeuvre: één van zijn meest persoonlijke werken is ‘Defacement: The Beating Of Michael Stewart’.
Het is een schilderwerk dat vandaag akelig actueel is, en dat Basquiat schilderde na de dood van de graffiti-artiest Michael Stewart: die wel door vijf blanke agenten zodanig verschrikkelijk toegetakeld dat hij in een coma belandde en dertien dagen later overleed.

De agenten kwamen er zonder vervolging vanaf.

De zaak en het werk van Basquiat dateren allebei uit 1983. Dat er in al die jaren blijkbaar niks veranderd is maakt de bijna identieke dood van George Floyd in 2020 alleen maar nog méér shockerend dan ze al was.