WHATEVER WORKS (Woody Allen)

Whatever Works Movie by Woody AllenIn ‘Whatever Works’ maken we kennis met Boris Yellnikoff, een onverbeterlijke oude, bittere en nihilistische knorpot die voorbestemd lijkt om al mensenhatend zijn graf in te gaan – zelfs de kijker van de film ontsnapt niet aan zijn snerende rants en woede-uitbarstingen.

Tot het van huis weggelopen blondje Melody zijn pad kruist.

De frisse, opgewekte jonge vrouw is in zowat alles het complete tegengestelde van Boris, maar het komt zowaar tot een relatie tussen de twee. Hey: whatever works, nietwaar?

Na zijn zeer geslaagde omzwervingen in Londen (‘Match Point’) en Barcelona (‘Vicky Cristina Barcelona’) filmde Woody Allen nog eens in zijn geliefde thuisstad New York.
Allen schreef het scenario van ‘Whatever Works’ al in 1976, voor de betreurde komiek

Zero Mostel: dertig jaar na diens dood werd het nu eindelijk verfilmd met Larry Clark (de schrijver van ‘Seinfeld’ en het briljante ‘Curb Your Enthusiasm’) in de hoofdrol.

Clark is perfect gecast als de immer doorrazende Boris Yellnikoff, die de ene cynische oneliner na de andere de wereld inschreeuwt: ‘Wat bedoel je, kinderen op zomerkamp sturen? Stuur ze liever naar een concentratiekamp, dan leren ze meteen tot wat de mensheid in staat is!’
Evan Rachel Wood van haar kant is al even sterk als het nimfje dat de onverbeterlijke Continue reading “WHATEVER WORKS (Woody Allen)” »

16/3/2004: ELEPHANT

elephantNa een reeks middelmatige films en regelrechte miskleunen (die remake van Hitchcocks ‘Psycho': aiaiaiai!) staat Gus Van Sant (herinner u wél zijn ‘Drugstore Cowboy’, ‘Mala Noche’ of ‘My Own Private Idaho’) er dit jaar opeens helemaal terug.

Met twéé bijna gelijktijdig uitgebrachte films zelfs: er was ‘Gerry’, én er was ‘Elephant’, voor ons zonder discussie één van dé films van het afgelopen jaar.

Voor ‘Elephant’ liet Van Sant zich inspireren door een aantal schietincidenten op Amerikaanse scholen, met als driest dieptepunt de waanzinnige slachtpartij op de Columbine High School, die model stond voor de gebeurtenissen in deze film.

Met behulp van een ingenieus in elkaar geweven vertelstructuur (we krijgen de hele opbouw telkens vanuit een ander perspectief en op andere momenten te zien) en een cast van uitstekende jonge amateuracteurs grijpt Van Sant de toeschouwer anderhalf

Continue reading “16/3/2004: ELEPHANT” »