CINEMA CORONA #166: ‘AN EASTERN WESTERNER’ + ‘NUMBER, PLEASE?’ (Hal Roach)

Vandaag in CINEMA CORONA twee heerlijke half uur-komedies die Harold Lloyd in 1920 tot één van de populairste komieken van zijn generatie maakte: ‘AN EASTERN WESTERNER’ en ‘NUMBER, PLEASE?’
Beide films zijn van een live opgenomen soundtrack voorzien door onze onvolprezen collega’s van The Lucky Dog Picturehouse in Londen – de talrijke lachsalvo’s van het publiek krijgt u meteen gratis meegeleverd!

In ‘AAn_Eastern_WesternerN EASTERN WESTERNER’ speelt Lloyd een stedelijk rijkeluiszoontje van de Oostkust die zijn tijd vooral al feestend en dansend doorbrengt. Tot zijn vader er genoeg van heeft, en hem naar een ranch in het Wilde Westen stuurt.

Daar komt hij terecht tussen uitermate ruw en schietgraag cowboyvolk, in een stadje dat onder de knoet gehouden wordt door de bully Tiger Lip Tompkins, die bovendien geholpen wordt door een Ku Klux Klan-achtige, gemaskerde bende.

Tot overmaat van ramp vallen de agressieve bully en Lloyd – uiteraard! – voor hetzelfde meisje (gespeeld door Mildred Davis)….
Kortom: een verhaal dat méér dan genoeg kapstokken biedt om de non-stop gags en vaak fantastisch gevonden grappen van Lloyd aan op te hangen.

Live soundtrack gecomponeerd en vertolkt door Christopher Eldred.

Ook in het al even grappige ‘NUMBER, PLEASE?’ is Mildred Davis de love interest van Harold, zij het dat dit keer zijn rivaal een iets minder agressieve gek is.

Number_PleaseIn deze film vindt de strijd om de hand van het meisje plaats in een pretpark, tussen de draaimolens, spiegelpaleizen en ballenkramen.

Mildred heeft een gratis ticket voor een tochtje in een luchtballon bemachtigd, en dus mag maar één van de twee Romeo’s mee: ze besluit het ticket te geven aan diegene die als eerste toestemming van haar moeder krijgt – waardoor ze meteen een dolle race tussen de twee in gang zet.

Ook hier grappen en gags à gogo, met zalige visuele humor van Harold Lloyd die ook na 100 jaar nog altijd fris en verrassend blijft.

Live soundtrack gecomponeerd en vertolkt door Andrew Oliver.

CINEMA CORONA #147: SPEEDY (Ted Wilde)

Speedy
Mag er in deze tijden van eindeloos geklàààg en gezààààg ook nog eens hartelijk gelachen worden, zo tussen de non-stop rampspoedberichten door?

We zouden denken van wel, en daarom hebben we vandaag de heerlijke Harold Lloyd-comedy classic ‘SPEEDY’ voor u klaargezet.

Harold ‘Speedy’ Swift is een hardwerkende en vakkundige garçon in een populaire ijssalon, maar hij heeft één probleem: hij is volledig geobsedeerd door baseball.
En dan vooral door zijn favoriete team, de New York Yankees.
En dan vooral door zijn grote held uit dat favoriete team, de levende legende Babe Ruth.

Zijn baseballobsessie heeft hem al tal van andere jobs gekost, en ook in de ijssalon kan hij het – ondanks dure beloftes aan zijn vriendinnetje Jane Dillon – niet laten tijdens zijn werkuren de wedstrijden op de voet te volgen.

Waarna het onvermijdelijke gebeurt: hij verliest ook zijn baan in de ijssalon….

Zijn laatste reddingsboei is een job als taxichauffeur. Terwijl hij gehaaste New Yorkers vervoert, moet hij bovendien een oplossing zien te bedenken voor zijn geliefde Jane: haar lieve grootvader Pop beheert de allerlaatste paardentram van New York, maar aangezien iedereen nu in auto’s en metro’s door de stad scheurt, staat het gezapige familiebedrijf van Pop aan de rand van de ondergang.

‘SPEEDY’ is één van de vele briljante comedy-films uit de stille film-periode, met Harold Lloyd in topvorm, en een opeenstapeling van geweldige gags, jokes en grappen in alle vormen, soorten en maten.

Zelfs nog voor we het eerste beeld te zien krijgen, valt er al te lachen met het eerste tekstpaneel: ‘New York, where everybody is in such a hurry that they take Saturday’s bath on Friday so they can do Monday’s washing on Sunday!’

Deze heerlijk voortswingende film werd gemaakt in 1928, en straalt dan ook volledig de levenslust, groei en zorgeloosheid van de roaring twenties en de jazz age uit: de Eerste Wereldoorlog is allang voorbij, en de Tweede is nog ver weg, de beurzen zijn nog niet gecrasht en iedereen geniet met volle teugen van de economische boom.

Twee lekkere bonusweetjes:
1) ‘SPEEDY’ bevat het eerste bewegende beeld van een mens die zijn middenvinger toont: Harold Lloyd geeft het welbekende ‘fuck you’-gebaar aan zichzelf in een spiegel in het spiegelpaleis.

2) Regisseur Ted Wilde werd voor deze film genomineerd voor de allereerste Oscars in 1928, als Beste Comedyregisseur (dat was toen een aparte categorie – en hij verloor van Lewis Milestone)

De soundtrack bij deze versie wordt gespeeld op het Willis-orgel van het Alexandra Palace, net zoals in de good old days.