COW (Andrea Arnold)

 

Poster_CowNa een Oscarwinnende kortfilm (‘WASP’) en vier uitstekende langspelers met mensen in de hoofdrol (o.a. ‘Fish Tank’ en ‘American Honey’) draaide de Britse regisseuse Andrea Arnold nu een film met een koe in de hoofdrol.

Luma is haar naam, en ze leeft op een industriële boerderij ergens in Engeland.
Dat leven bestaat voornamelijk uit zo ongeveer permanent bevrucht worden door een stier, (bij voorkeur vrouwelijke) kalveren op de wereld zetten en melk geven.
Heel af en toe mag er eens op een wei gegraasd worden, maar de meeste tijd brengt

Luma door tussen hekken en rekken, en in melkmachines – dag in, dag uit, elke keer opnieuw.

Arnold toont het leven van de koe zoals het is, en laat de beelden – gefilmd over een periode van maar liefst vier jaar – voor zich spreken: zonder commentaar, zonder voice over, zonder interviews, met als enige dialogen het geloei van de koeien.

Het levert een soms hartverscheurend portret op van levende wezens die als product behandeld worden, maar in tegenstelling tot wat u zou kunnen verwachten is ‘COW’ is géén radicaal pamflet tegen de bio-industrie geworden, en de boeren die spaarzaam in Continue reading “COW (Andrea Arnold)” »

Green Screen: ONZE NATUUR

Poster_Onze_Natuur

België: zijn lintbebouwing, zijn autostrades, zijn betonboeren, zijn tangents, zijn baanwinkels, zijn lintbebouwing, zijn mega-varkensstallen, zijn Plopsaquas, zijn verkavelingen, zijn hopeloze ruimtelijke wanorde.

Blijft er eigenlijk ook nog wat natuur over voor ons?

Welzeker!
En om dat te bewijzen is over onze natuur nu een documentaire over gemaakt, die men – onder het motto ‘de dingen niet moeilijker maken dan ze zijn’ – gewoonweg ‘ONZE NATUUR’ genoemd heeft.

Voor die docu waren twee filmploegen 2,5 jaar lang op pad om de mooiste natuurbeelden,

de meest uiteenlopende diersoorten en de fraaiste natuurgebieden in ons land vast te leggen.

Met de commentaarstem van Matteo Simoni er bovenop resulteert dat in een heerlijke natuurfilm voor de hele familie, propvol spectaculair mooie shots en het hele alfabet van Continue reading “Green Screen: ONZE NATUUR” »

Green Screen: DUTY OF CARE (Nic Balthazar)

Duty-of-Care_poster

Al enkele decennia trekken wetenschappers aan elke mogelijke alarmbel over de toestand van het milieu en ons klimaat.

Al even lang worden er betogingen georganiseerd, acties opgezet en petities ondertekend dat het een lieve aard heeft, maar driewerf helaas: we lijken met zijn allen tóch regelrecht het klimaat-ravijn in te lopen – we zijn inmiddels al zover dat zelfs de VN een ‘code rood’-waarschuwing voor de mensheid uitschreef.

Maar ondanks de urgentie van de situatie en ronkende intentieverklaringen bleven onze politici de écht essentiële maatregelen schuwen, en mocht de industrie vrolijk zijn vervuilende gangetje blijven gaan.

Daarom probeerde de Nederlandse advocaat Roger Cox in 2015 een nieuw actiemiddel uit: waarom de overheid niet voor de rechtbank brengen?
De overheid (en bij uitbreiding iedereen met een grote verantwoordelijkheid) heeft immers

een ‘duty of care’ – een zorgplicht voor de huidige én de toekomstige bewoners van deze planeet.

Zijn klimaatzaak werd vooraf nog vooral bekeken als een soort mediastunt met geen kans op slagen, maar zie: tot verbazing van de vele sceptici oordeelde de rechter – in de stijl van de beste courtroom drama’s – dat David wel degelijk juridisch gelijk had in zijn zaak tegen Goliath.
De uitspraak zorgde niet alleen voor wereldnieuws, maar gaf Cox ook meteen juridische Continue reading “Green Screen: DUTY OF CARE (Nic Balthazar)” »

Green Screen in het Filmhuis

petit paysan
Green Screen
?
Wat is dàt nu weer?

Wel, het zit zo: de laatste jaren worden er steeds meer documentaires uitgebracht die op de één of andere manier allemaal met ecologie in de brede zin van het woord verbonden waren.

En aangezien dat vaak zeer stérke documentaires waren, zetten wij die uiteraard ook altijd graag op ons programma: er waren uiteraard de traditionele, klassieke natuurdocumentaires genre ‘De Nieuwe Wildernis’, maar we toonden evengoed onthullende documentaires over zeer uiteenlopende ‘groene’ onderwerpen gaande van de asbestproblematiek (‘Ademloos’) en de massale bijensterfte (‘More Than Honey’) tot  Continue reading “Green Screen in het Filmhuis” »

Afrika Filmfestival: AYA (Simon Coulibaly Gillard)

Aya_poster

Aya groeit op met haar moeder en haar kleine broertje op Lahou, een paradijselijk eiland in de Atlantische Oceaan vlak voor het vasteland van Ivoorkust.
Ze houdt van kokosnoten plukken en van slapen op het strand, lekker vrolijk en zorgeloos.
Maar door de stijgende zeespiegel is haar paradijs echter gedoemd om verzwolgen te worden door de oceaan.Wanneer zelfs het kerkhof door de golven bereikt wordt, dringen de gevolgen van de stijgende zeespiegel pas écht tot iedereen door: niet alleen zullen de huidige bewoners moeten verhuizen, maar ook hun hele verleden, alle herinneringen, ja zelfs de hele

AfrikaFilmfestivaleilandcultuur dreigt reddeloos verloren te gaan. Eén voor één worden de inwoners dan ook door de feiten gedwongen naar de hoofdstad te verhuizen…

Maar terwijl de golven ook haar huis bedreigen, maakt de  Continue reading “Afrika Filmfestival: AYA (Simon Coulibaly Gillard)” »

Green Screen: ARICA (Lars Edman & William Johansson Kalen)

In Arica_poster1984 verscheepte het Zweedse mijnbedrijf Boliden massa’s giftig afval naar Arica, een klein woestijnstadje in Chili.

Officieel zou dat afval daar netjes verwerkt worden, maar in werkelijkheid werd een deel ervan gewoon gedumpt aan de rand van het stadje – ver weg liegt lekker.
De gevolgen van die illegale dumping waren verschrikkelijk: bewoners kregen kanker, en vele kinderen werden met allerlei afwijkingen geboren.

Regisseur Lars Edman is al jarenlang met dit verhaal bezig, en dat is geen toeval, want hij is op een vreemde wijze persoonlijk gelinkt aan beide zijden van het verhaal: niet

logo mechelen.00alleen werd hij geboren in Chili, hij groeide ook op in het Zweedse dorpje Skellefteå, uitgerekend de plek van waaruit Boliden ooit zijn eerste mijnactiviteiten startte.

Het onthutsende ‘ARICA’ is ondertussen zijn Continue reading “Green Screen: ARICA (Lars Edman & William Johansson Kalen)” »

Green Screen: FOOD FOR CHANGE (Benoît Bringer)

Food_For_Change_Poster
In ‘FOOD FOR CHANGE’ vertelt de Franse documentairemaker Benoît Bringer het verhaal van de vrouwen en mannen die overal ter wereld werken aan een ander voedselmodel dat gunstig is voor de planeet, de natuur en onze gezondheid.

Onder andere de beroemde chef-kok Alain Ducasse (drie verschillende restaurants met allemaal drie Michelinsterren!), de gezaghebbende duurzaamheidsexpert Johan Rockström (Universiteit van Stockholm) en de wereldvermaarde antropologe en biologe Jane Goodall vertellen over de problemen én de oplossingen: gemeentelijke boerderijen, schoolkantines die met korte keten-voeding werken en die biologisch koken,

Food.Film.Fest-logogemeenschappelijke tuinen voor kansarmen, anti-afval kookmethodes (en het composteren van het wel overblijvende voedselafval), het verminderen van vleesconsumptie en nog zoveel meer: een beter voedselsysteem ligt binnen handbereik, voor iedereen.

En drie keer per dag kunnen we er bewust voor kiezen om dat voedselsysteem positief te beïnvloeden.

‘Food For Change’ is dan ook een hoopvolle documentaire die laat zien welke recepten Continue reading “Green Screen: FOOD FOR CHANGE (Benoît Bringer)” »

Green Screen: HONEYLAND

Honeyland

‘De helft voor mij, de andere helft laat ik aan de bijen.’

Onder dat ‘eerlijk delen’-motto wint imker Hatidze al haar hele leven honing van de bijen op de bergflanken in Noord-Macedonië, honing die ze dan verkoopt op de markt in de streek: een bezigheid die haar nét voldoende geld oplevert om te voorzien in het levensonderhoud van haarzelf en van haar stokoude, bedlegerige moeder.

Het bijna middeleeuwse, voortkabbelende bestaan van Hatidze wordt echter grondig door elkaar geschud wanneer op een dag een kroostrijke en behoorlijk luidruchtige Turkse familie met hun trailer (en hun kudde koeien) met veel kabaal naast haar schamele woning neerstrijkt.

De Turkse familie ziet meteen ook brood in de honingverkoop, maar houdt er bij de oogst een heel ander motto op na dan Hatidze: pakken wat er te pakken valt, verdoemme!

Met als gevolg dat het broze evenwicht tussen mens en natuur meteen compleet verstoord raakt, en Hatidze in haar bestaan bedreigd wordt…

‘Honeyland’ is een wondermooie (zij het soms harde) film die zich lijkt af te spelen in een wereld zéér ver van de onze, maar die wél fundamentele vragen opwerpt over hoe ook  Continue reading “Green Screen: HONEYLAND” »

CINEMA CORONA #173: SAVE RALPH (Spencer Susser)

Save_Ralph

Vandaag in CINEMA CORONA: ‘SAVE RALPH’, een gloednieuwe stop motion-kortfilm van Spencer Susser, die voor de stemmetjes een enkele Zéér Bekende Namen wist te strikken.

Niet iedereen krijgt Ricky Gervais en Taika Waititi zover dat ze aan zijn kortfilm willen meewerken, maar hey: ten eerste is dit een bijzonder straf stop motion-filmpje, en ten tweede wilden Gervais en Waititi graag meedoen omdat ze zich al lang inzetten tegen dierenleed.

De Ralph uit de titel is namelijk een halfblind konijn dat door een documentaire-cameraploeg gevolgd wordt.

Die ploeg volgt Ralph niet alleen bij hem thuis, maar ook op zijn werk. En dat werk blijkt zich in een testlab voor menselijke cosmetica te bevinden…

Kunnen Ralph en zijn collega-proefkonijnen nog gered worden?

Ontdek het antwoord hier:

CINEMA CORONA #97: Green Screen: PLASTIC BAG (Ramin Bahrani)

plastic_bagQuarantainedag 97!

Vandaag in onze CINEMA CORONA een Green Screen-vertoning die een antwoord geeft op de vraag of je een boeiende film kan maken met een plastieken zak in de hoofdrol.

Het antwoord: welja, dat kan!

De Iraans-Amerikaanse regisseur Ramin Bahrani – van wie we ook al het excellente ’99 Homes’ vertoonden – bewees dat in 2009 met zijn ‘PLASTIC BAG’.

De film vertelt het fascinerende verhaal van een gedumpte plastic zak die op zoek gaat naar zijn maakster, en wat hem op die zoektocht allemaal overkomt.

Het idee lijkt op papier misschien een beetje raar of onnozel, maar ‘Plastic Bag’ is verbazend meeslepend, en Ramin Bahrani slaagt er zelfs in je een beetje te laten, euh, meeleven met de zak.

De stem van die zak heeft overigens een zwaar Duits accent dat verbazend veel op dat van Werner Herzog gelijkt.

En de soundtrack is van Kjartan Sveinsson van Sigur Ros.