FUOCOAMMARE (Gianfranco Rosi)

fuocoammare3Kille en verkillende cijfers: op het kleine Italiaanse eilandje Lampedusa spoelden de afgelopen jaren zo ongeveer 415.000 vluchtelingen aan – 400.000 levend, en 15.000 als lijk.

De Italiaanse regisseur Gianfranco Rosi ging anderhalf jaar op het eiland leven: niet om de migranten te volgen, maar wel om te kijken hoe de bewoners met de situatie omgaan. Zo leren we bijvoorbeeld de kleine Samuele kennen, specialist van de katapult.
Maar ook tante Maria met haar pruttelende kookpotten, en dokter Pietro Bartolo, of DJ Pippo, altijd bereid tot het draaien van een verzoeknummer op de lokale radio.

Tegen de achtergrond van hun dagelijkse levens passeren de migranten, op zoek naar een beter bestaan in Fort Europa.

En precies door niét op hun ellende en wanhoop te focussen, hakt de film van Rosi er bij de kijker extra stevig in: wanneer de gezapige melancholie van het dorpse

unnamedvissersbestaan wordt afgewisseld met alwéér een nieuwe noodoproep van op zee.
Of wanneer de huisdokter opeens geconfronteerd wordt met aanspoelende kinderlijkjes…

Het zijn deze scènes die een oneindig grotere impact hebben dan Continue reading “FUOCOAMMARE (Gianfranco Rosi)” »