V
eel films maakt Dominik Moll niet, maar telkens àls hij een film maakt, is het er altijd weer boénk op: zéér lang geleden serveerde het Filmhuis u zijn adembenemende, inktzwart-grappige debuut ‘Harry, Un Ami Qui Vous Veut Du Bien’, en voor corona kon u bij ons zijn waanzinnig straf in elkaar stekende ‘Seules Les Bêtes’ komen ontdekken.
En nu hebben we voor u zijn gloednieuwe ‘La Nuit du 12′ klaarstaan, een film die door critici her en der al werd omschreven als het Franse antwoord op ‘Twin Peaks’.
Nu moet u critici natuurlijk nooit helemààl geloven, maar in dit geval valt er iets voor de vergelijking te zeggen: ook hier gaat het om een behoorlijk politieonderzoek naar de akelige moord op een jonge vrouw.
De Laura Palmer van dienst heet hier Clara, en is – op de terugweg na een avondje stappen met vrienden – vlakbij haar huis levend verbrand teruggevonden.
Niet alleen zijn er een pak verdachten van de horribele moord (Clara bleek er nogal veel vriendjes tegelijk op na te houden), er is eigenlijk vooral geen echt goed spoor voor de
flikken, ook niet na eindeloze verhoren. Zo ongeveer het énige wat ze met zekerheid kunnen vaststellen: het misdrijf heeft plaatsgevonden in de nacht van de 12de…
De onmacht en frustratie maakt dat de zaak voor rechercheur Yohan en zijn collega Marceau uitgroeit tot een ware obsessie.
Moll speelt in ‘LA NUIT DU 12′ met zowat alle clichés van de thriller en de Franse policier (van het good cop/bad cop-duo tot de klassieke ondervragingsscènes), maar gebruikt ze vooral om de kijker constant op het verkeerde been te zetten: deze film gaat evenzeer over Continue reading “LA NUIT DU 12 (Dominik Moll)” »
Pierre is een kleine keuterboer van rond de dertig die net de boerderij van zijn ouders overgenomen heeft. Zijn koeien zijn zijn lust en zijn leven: hij spreekt ze aan met hun voornaam, droomt erover, is er letterlijk dag en nacht mee bezig en laat eventueel een kalf in zijn living slapen.
