BLANCANIEVES (Pablo Berger)

Een comeback van de stille film: wie had dàt ooit durven te denken?

Maar zie, na het immense succes van ‘The Artist’ (meer dan 100 miljoen dollar box-office, alstublieft) is er nu ‘Blancanieves’, een zo mogelijk nog mooiere hommage aan de tijd voor de uitvinding van het klankspoor.

De Spaanse regisseur Pablo Berger zocht zijn inspiratie bij de sprookjes van de gebroeders Grimm (Blancanieves is Spaans voor Sneeuwwitje), en situeerde het hoofdpersonage én haar zeven dwergen in het Sevilla van de jaren twintig.

Carmen is de mooie dochter van Antonio, vroeger een knappe stierenvechter, maar nu – na een ongeluk in de arena – een gehandicapte weduwnaar. Antonio wil hertrouwen met
Encarna, een duivelse verpleegster die Carmen afbeult en weghoudt bij haar in zijn rolstoel gekluisterde vader…

Maribel Verdu (‘Y Tu Mama Tambien’) zet met een bijna duivels genoegen de rol van de
Continue reading “BLANCANIEVES (Pablo Berger)” »

LOS ABRAZOS ROTOS (Pedro Almodovar)

broken-embraces-los-abrazos-rotos-0Mateo Blanco is een schrijver die bij zijn fans bekend is onder zijn nom de plume Harry Caine, en die al veertien jaar letterlijk en figuurlijk in het donker leeft: de destijds beroemde schrijver-regisseur raakte betrokken in een auto-ongeval, waarbij hij niet alleen zijn zicht, maar ook zijn liefde en muze Lena verloor.

Een slag die hij veertien jaar later nog altijd niet te boven gekomen is. Bovendien worden allerlei oude wonden nog eens extra opengereten door een bezoek van de zoon van de rijke zakenman Ernesto Martel. Die hem komt vertellen dat zijn vader gestorven is…

In ‘Los Abrazos Rotos’ combineert Filmhuisfavoriet Pedro Almodovar een melodrama met een komedie, een thriller en een film noir: bij een minder getalenteerd regisseur zou zo’n combinatie waarschijnlijk een belachelijk zootje opleveren, maar bij Almodovar is het resultaat een wervelend amour fou-verhaal dat de kijker constant op het verkeerde been zet.

Met in de excellente hoofdrollen Lluis Homar als de schrijver en – hoe kan het ook anders bij Almodovar? - Penélope Cruz als de muze.
De fraaie soundtrack is geschreven door Alberto Iglesias, ondertussen al jarenlang Almodovars huiscomponist (en de man die ook de score van ‘Che’ voor zijn rekening Continue reading “LOS ABRAZOS ROTOS (Pedro Almodovar)” »

17/2/2004: PIEDRAS

Een mozaïekfilm in de lijn van ‘Short Cuts’ en ‘Magnolia’ die zich voor de verandering helemaal in Madrid afspeelt: ziedaar het idee achter ‘Piedras’ – iemand uit de les Spaans laat ons weten dat dat ‘stenen’ betekent – van Ramon Salazar.

1539-4Centraal in deze filmische collage staan vijf vrouwen die allemaal iets met mannen én met schoenen hebben: een hoerenmadam en haar achterlijke dochter, een nachtclubdanseres-schoenenverkoopster, een taxichauffeuse met twee kinderen, en een bourgeois-madame die in een echtscheidingszaak verwikkeld is.

Aan de hand van hun belevenissen etaleert Salazar twee uur lang zijn liefde voor de Spaanse hoofdstad, en de man werd daarvoor bijgestaan door een stel prima acteurs die zich mochten uitleven op een lekker soapie scenario: knap debuut, zeggen wij.

PIEDRAS
Regie: Ramon Salazar
E 2003, 134 min.