De Ierse muzikant en regisseur Willie Stewart volgde vijf jaar lang de Antwerpse undergroundartiest Ludo Mich, doorspitte archieven, en interviewde familie en vrienden.
Dat werk mondde uit in ‘LUDO IS FANTASTIC’: een impressionistisch portret van een renaissanceman die schildert, die de kunsthappening in België introduceerde, die al sinds de vroege jaren ’60 met noise en elektronica bezig is, die films maakte, die gedichten op loonzakjes van arbeiders schreef, die niet vies is van performance art, die met holografie bezig was en die zijn onnavolgbare lach tot kunstwerk verhief.
En iemand die zichzelf ooit verhuurde om bij u thuis de vuilbak buiten te komen zetten, de krant te komen voorlezen en (naargelang de prijs) uw feestjes te doen lukken of mislukken.
Mich (°1945) is ondertussen 74, maar nog zéér alive en kicking: ‘Ludo Is Fantastic’ is een Continue reading “LUDO IS FANTASTIC (Willie Stewart)” »
In 1995 bestond de film honderd jaar.
De film blijft bijna honderd jaar na zijn release onovertroffen: Flaherty had maar één primitieve camera, en moest bovendien werken in uitermate barre poolomstandigheden, maar leverde toch een onbetwist, enig mooi verfilmd meesterwerk af – een tegelijk spannend, hartverwarmend, ontroerend én grappig portret van een jager en zijn familie aan de Hudsonbaai in Canada.
