WILD TALES (RELATOS SALVAJES)(Damian Szifron)

Geplaatst op 24 maart 2015 door (godb)

Fans van Pedro Almodovar, aandacht!
Wil u nog eens een lekker ouderwetse Almodovar-film zien?

Dan kunnen wij u van harte ‘Relatos Salvajes’ (‘Wild Tales’) aanraden, de nieuwste van de Argentijn Damian Szifron: een heerlijk uitzinnig geheel van zes losstaande kortfilms, die duidelijk geïnspireerd zijn door de geest van Almodovar (die de film ook producete), en die als rode draad hebben dat ze allemaal over wilde, compleet uit de hand lopende maar zéér geestige situaties gaan.

U kent het allemaal wel: een eikel die agressief komt bumperkleven, een parkeerwachter die u een onterechte en/of belachelijke parkeerboete aansmeert, een bureaucraat die u van achter zijn loket het leven zuur maakt of een onderhuids sudderende ruzie die gênant komt bovendrijven op een trouwfeest…

Regisseur Damian Szifron verzamelde zes van deze zéér herkenbare, zéér irritante en zéér frustrerende situaties uit ons moderne leven, en kijkt wat er gebeurt wanneer we die irritatie en frustratie maar ver genoeg doordrijven.

Chaos? Jawel!
Woede? Yés!
Compleet uit de hand lopende toestanden? You bet!
Blinde agressie? Soms.
Hilarische humor (toch voor wie er niet zelf bij betrokken is)? Altijd!

Szifron blijkt een uiterst vaardige en snedige regisseur die er aldoor flink de vaart Continue reading “WILD TALES (RELATOS SALVAJES)(Damian Szifron)” »

GERONIMO (Tony Gatlif)

Geplaatst op 17 maart 2015 door (godb)

Al bijna 40 jaar maakt de Algerijnse Roma Tony Gatlif films, en al bijna 40 jaar spelen die zich af bij de zigeuners. Het zal u dus niet verbazen dat ook ‘Geronimo’, zijn nieuwste pareltje, weer een pareltje van gipsy-filmkunst is.

Dit keer vindt de actie plaats in het broeierige zuiden van Frankrijk, waar in een afgeleefde banlieu de sociale werkster Geronimo (een schitterende rol van tomboy Céline Sallette) een dagtaak heeft aan het bedaren van de gemoederen bij de heetgebakerde jeugd die er de hele dag op straat rondhangt.

Een taak die aardig lukt, tot de mooie Turkse Nil (Nailia Harzoune) op de dag van haar –gearrangeerde- huwelijk vlucht met haar minnaar, de zigeuner Lucky (David Murgia): een Romeo & Julia-liefdesgeschiedenis die volstaat om de lont in het multiculturele kruitvat te steken…

‘Geronimo’ is een warme, vibrerende film waar de passie en het vuur vanaf spatten, propvol fantastische dans- en muziekscènes: een kleurrijke cocktail van hip-hop, flamenco, gipsy-muziek en héél veel lust for life. Een absolute aanrader voor iedereen die Continue reading “GERONIMO (Tony Gatlif)” »

BLACK COAL, THIN ICE (Yinan Diao)

Geplaatst op 10 maart 2015 door (godb)

Heel lang geleden dat we u nog eens een lekkere film noir konden voorschotelen, maar de Chinese regisseur Yinan Diao bedient ons op onze wenken met ‘Black Coal, Thin Ice’, zijn uitermate stijlvolle thriller.

Centraal personage is de knorrige politiedetective Zhang Zili, die in de grauwe mijnstad Heilogjiang in noordoostelijk China een gruwelijke zaak in de schoot geworpen krijgt: overal in de streek worden lichaamsdelen gevonden van een vermoorde man.

Zhang en zijn collega Wang slagen erin een verdachte te arresteren, maar alles wat verkeerd kan lopen, loopt verkeerd, en Zhang wordt ontslagen.

Vijf jaar later begint er echter opnieuw een gelijkaardige serie gruwelmoorden, en Zhang (ondertussen een wat aan lagerwal geraakte bewaker) gooit zich opnieuw op de zaak…

Liao Fan en Guey Lun Mei leveren ijzersterke prestaties als het centrale koppel, maar de echte sterkte van de film ligt in de verbluffende stijl en de broeierige sfeerschepping, Continue reading “BLACK COAL, THIN ICE (Yinan Diao)” »

MR. TURNER (Mike Leigh)

Geplaatst op 3 maart 2015 door (godb)

Extreem getalenteerde mensen zijn niet per se altijd aardig, en zeer aardige mensen hoeven niet per se altijd bijzonder getalenteerd te zijn: ziedaar een wijze les die we kunnen trekken uit ‘Mr. Turner’, de magistrale biopic van Mike Leigh over Joseph Mallord William Turner, de grote Engelse landschapsschilder uit de 19^de eeuw.

Leigh (‘Vera Drake’, ‘Secrets & Lies’, ‘Naked’…) zet J.M.W. Turner neer als een zure, koude, harde, ongevoelige, onaangename, kille en behoorlijk hufterige kerel – iemand die eigenlijk welgeteld één kwaliteit heeft: hij kan geniaal schilderen.

Het levert een komisch portret op van de man die zichzelf niet alleen het vak leerde, maar die ook leerde hoe hij zijn schilderijen aan de man moest brengen: zelfs als tiener verkoopt hij al vlotjes zijn magistrale doeken, en de buitenwereld zal hem – ondanks zijn Continue reading “MR. TURNER (Mike Leigh)” »

THE SALT OF THE EARTH (Wim Wenders & Juliano Ribeiro Salgado)

Geplaatst op 10 februari 2015 door (godb)

‘Mensen zijn verschrikkelijke beesten. Overal.’

De Braziliaanse meesterfotograaf Sebastiao Salgado wéét waarover hij praat: ruim veertig jaar lang reisde hij de aardbol rond om zijn indrukwekkende fotoreportages over brandhaarden, rampspoed en ellende allerhande te maken.

De hongersnood in de Sahel, de onderdrukte Indianen in Zuid-Amerika, de uitgebuite mijnarbeiders in zijn thuisland: overal was hij erbij, en telkens was Salgado de man die met zijn pakkende foto’s de wereld een geweten schopte.

Tot hij in de allerdiepste hel van de Rwandese genocide terechtkwam, een gruwelervaring die hem definitief kraakte: Salgado besloot dat hij de menselijke smeerlapperij niet langer aankon, en schoolde zichzelf om tot een indrukwekkende natuurfotograaf, die met zijn magnum opus ‘Genesis’ de nog niet door mensen Continue reading “THE SALT OF THE EARTH (Wim Wenders & Juliano Ribeiro Salgado)” »

PRIDE (Matthew Warchus)

Geplaatst op 3 februari 2015 door (godb)

Groot-Brittannië, 1984: Margaret Thatcher regeert met ijzeren ultraliberale hand, sluit zowat de hele mijnsector en wordt daarin volop gesteund door de rechtse tabloïds.

Op een Gay Pride-mars maakt de nog in de kast zittende Joe kennis met een groepje homo’s en lesbiennes die met acties de grote mijnstakingen tegen het beleid van Thatcher ondersteunen.
Alleen: waarom zouden ze dat eigenlijk willen doen?

De officële mijnwerkersvakbond lijkt immers niet erg geïnteresseerd in de steun van het piepkleine groepje outsiders, en de mijnwerkers zelf gedragen zich ronduit homofoob tegenover die ‘perverse Londense viezeriken’.
En dus trekt het clubje maar zelf naar één van de mijngemeenschappen om daar de Goede Zaak te bepleiten…

Met zijn ‘Pride’ heeft regisseur Matthew Warchus een heerlijke film gemaakt die perfect past in het rijtje Britse working class-crowdpleasers, genre ‘Brassed Off’, ‘The Full Monty’ en ‘Billy Elliott’: een hartverwarmend -waargebeurd!- verhaal, een intelligent en Continue reading “PRIDE (Matthew Warchus)” »

LEVIATHAN (Andrej Zvyagintsev)

Geplaatst op 27 januari 2015 door (godb)

Een verhaal uit het Oude Testament (en meer bepaald dat van Job) gecombineerd met de filmische kracht van Tarkovski (en meer bepaald de Tarkovski van ‘Offret’): zo ongeveer kunnen we ‘Leviathan’ samenvatten, nu al een absolute klassieker van Andrej Zvyagintsev (‘The Return’, ‘Elena’…)

Het verhaal draait rond ene Kolia, een automecanicien die een huisje met een fraai stukje land aan de Barentszee in zijn bezit heeft. De corrupte burgemeester Vadim heeft echter zijn begerige oog op het land laten vallen, en deinst er niet voor terug om met een onteigeningsbevel zijn zin te krijgen.

Kolia krijgt juridische hulp van zijn oude legervriend Dimitri, nu een topadvocaat. Maar tegen gangsters ingaan blijkt in het Rusland van Vladimir Poetin echter géén goed idee…

‘Leviathan’ – een referentie naar Hobbes’ klassieke werk over vrijheid en de staat, maar ook verwijzend naar het gelijknamige Bijbelse zeemonster – is een excellent geacteerd Continue reading “LEVIATHAN (Andrej Zvyagintsev)” »

WELP (Jonas Govaerts)

Geplaatst op 13 januari 2015 door (godb)

Bibber, beef, huiver en gruwel, want het Filmhuis pakt uit met een horribele Dinsdag De Dertiende-special!

In een volledig verduisterde zaal, nota bene!

Waarin ook de u welbekende extreem enge Filmhuismedewerkers aanwezig zijn!

Op het programma staat ‘Welp’, het fijne horrordebuut van Jonas Govaerts, over een troep scoutswelpjes die in de Ardennen op kamp gaan, waar ze geterroriseerd worden door Kai, een gevaarlijk boskind dat in het woud rondwaart.

Of dat is althans toch het verhaal dat de leiders (gespeeld door Titus de Voogdt, Stef Aerts en Evelien Bosmans) aan de welpen opdissen. Een verhaal dat de fantasierijke geest van de wat in zichzelf gekeerde welp Sam (een fantastisch debuut van de 12-jarige Maurice Luijten) meteen helemaal op hol doet slaan…

Regisseur Govaerts toont in zowat elke scène zijn kennis van én liefde voor het genre, breekt en passant zowel een paar ongeschreven filmwetten (‘Nooit met kinderen en dieren werken!’) als ongeschreven horrorwetten (‘Geen geweld tegen kinderen en dieren!’).

En bovendien vermengt hij zijn horrorthrills met flink wat zwarte humor.

Voeg daarbij het – alweer – uitstekende camerawerk van Nicolas Karakatsanis (‘Rundskop’, ‘The Drop’…) en de prima casting (met de al eerder genoemde Maurice Continue reading “WELP (Jonas Govaerts)” »

NICK CAVE: 20.000 DAYS ON EARTH (Jane Pollard & Iain Forsyth)

Geplaatst op 6 januari 2015 door (godb)

De Australische zanger & auteur Nick Cave loopt 20.000 dagen op deze aardbol rond, en ter gelegenheid van die verjaardag mocht het regieduo Jane Pollard & Iain Forsyth hem 24 uur lang volgen.

Het resultaat is een fascinerende kruising tussen een rockumentary, een fictief drama en een duik in het verleden: we zien Cave niet alleen in zijn archief snuisteren, we volgen hem ook bij een bezoek aan zijn psychotherapeut, bij een concert, bij zijn kinderen en bij ontmoetingen met oude vrienden, gaande van acteur Ray Winstone en ex-Bad Seed Blixa Bargeld tot Kylie Minogue en violist-compaan Warren Ellis.

Pollard en Forsyth mengen op originele en vaak grappige wijze fictie met feiten, mijden slim de rockdocu-clichés en geven ons ondertussen een unieke (en ook voor niet-fans zéér boeinde) inkijk in het creatieve proces van de Bad Seeds-voorman – en dat allemaal Continue reading “NICK CAVE: 20.000 DAYS ON EARTH (Jane Pollard & Iain Forsyth)” »

UNE NOUVELLE AMIE (François Ozon)

Geplaatst op 16 december 2014 door (godb)

François Ozon is één van de zéér weinige regisseurs die we eigenlijk blindelings durven te programmeren: zijn werk is altijd fris, altijd intelligent en altijd origineel, en dat is met zijn nieuwste niet anders.

‘Une Nouvelle Amie’ gaat over twee hartsvriendinnen die elkaar al sinds hun kindertijd kennen: Laura is al heel haar leven een populaire en stralende verschijning, die haar wat grijzere vriendin Claire wat in de schaduw zet.

Maar na de geboorte van haar eerste kind slaat bij Laura het noodlot keihard toe: ze wordt zwaar ziek, en overleeft het niet. Claire is totaal van slag, en weet niet wat ze met de situatie aanmoet.

Pas na vele weken depressief tobben is ze er eindelijk een beetje bovenop, en besluit ze een bezoek te brengen aan David, de man van Laura – over wie ze meteen een zéér verrassend geheim ontdekt…

‘Une Nouvelle Amie’ is een tegelijk bijzonder geestige én emotionele prent, waarin Ozon – zoals we dat van hem gewoon zijn – met veel plezier het laagje vernis van de Continue reading “UNE NOUVELLE AMIE (François Ozon)” »

De betere film in de binnenstad

Tagarchief: 2014