CINEMA CORONA #179: Art & Film: ZAHA HADID: WHO DARES WINS

Zaha_Hadid_Wh-Dares_Wins
Vandaag in CINEMA CORONA opnieuw een maandagse Art & Film, dit keer over één van de  meest baanbrekende architecten van de laatste eeuw: Zaha Hadid.

In ‘ZAHA HADID: WHO DARES WINS’ schetst Alan Yentob een fascinerend overzicht van haar rijkgevulde leven en dito carrière, waarin niet alleen Hadid zelf maar ook zowat elke cruciaal personage uit haar leven aan bod komt.

De in Irak geboren en opgegroeide Hadid trekt in 1972 naar Londen om haar kinderdroom te realiseren. Daar komt terecht in de beroemde (en beruchte) Architectural Association, een school waar op dat moment de spirit van de jaren ’60 nog in volle bloei is: zéér wilde ideeën worden gestimuleerd, en de gekste experimenten behoren er tot de orde van de dag.
Hadids talent wordt er meteen opgemerkt door twee docenten die toevallig zélf net op de rand van een wereldwijde doorbraak staan: Rem Koolhaas en Elia Zenghelis.

Maar ondanks dat onmiskenbare talent zal het nog tot begin de jaren ’90 duren voor haar eerste gebouwen gerealiseerd worden, en zelfs tot eind jaren ’90 voor ze internationaal doorbreekt.

Maar dan gaat het snel: haar bureautje van vier man groeit uit tot een wereldwijd architectuurmerk waaraan 400 man werken.
De skischans van Innsbruck, het kantoorgebouw van BMW, het MAXXI-museum in Rome, het Riverside in Glasgow of – dichter bij ons – het Havenhuis in Antwerpen en vele andere van haar ontwerpen groeien uit tot architecturale ijkpunten.

Dat Havenhuis was in 2016 overigens één van haar laatste werken, want Hadid overleed datzelfde jaar aan een hartaanval.

‘ZAHA HADID: WHO DARES WINS’ is een uitmuntende introductie tot het werk van deze volstrekt unieke architecte.

Ontdek deze docu hier:

Art & Film loopt zoals altijd in samenwerking met Academie Mechelen.

CINEMA CORONA #160: Art & Film: TURNING THE ART WORLD INSIDE OUT

Turning The Art World Inside Out

Vandaag in onze wekelijkse Art & Film‘TURNING THE ART WORLD INSIDE OUT’, een magistrale documentaire van Jack Cocker over de fascinerende wereld van de ‘outsider art’.

Alan Yentob gaat op bezoek in psychiatrische inrichtingen, ateliers, workshops, afgelegen Japanse bergtoppen en rommelige New Yorkse appartementjes waar artiesten als Shinichi Sawada, Ionel Talzapan, George Widener, William Scott, Joe Coleman, Heinrich Reisenbauer, Dan Miller of Paul Laffoley aan de slag zijn.

De kans dat u hen niet kent is groot, en daar is een reden voor: dit zijn allemaal artiesten die zéér ver weg van alle modes, stromingen, trends, hippe vernissages, veilinghuizen en kunstdealers werken.

Een aantal van hen zijn psychiatrische patiënten, anderen hebben sociale handicaps, moeten een gruwelijk verleden verwerken, zijn autistisch of gedragen zich gewoon een beetje weird. Maar wat ze allemaal gemeen hebben is een onstuitbare drang om kunst te creëren. Bijna niemand heeft een opleiding gevolgd, en allemaal hebben ze zichzelf hun technieken eigen gemaakt, wat vaak leidt tot een unieke beeldtaal en/of éénmansstromingen.

Hoewel de werken vaak meesterlijk zijn, en Jean Dubuffet eind jaren ’40 al op de kracht van deze art brut wees, weten veilinghuizen, kunstpers en handelaars nog altijd niet goed wat ze met deze outsiders aan moeten: ‘We hebben geprobeerd het in de markt te zetten, maar de investeerders kochten dit niet, en de mensen die het verzamelen zijn er zo enorm aan gehecht dat ze het niet verkochten,’ komt een pief van veilinghuis Christies uitleggen.

De verzamelaars zijn inderdaad vaak bijna even monomaan in hun passie als de kunstenaars, terwijl de grote musea in het beste geval schoorvoetend enkele werken kopen.
Pas in 2013 krijgt ‘outsider art’ op de Biënnale van Venetië van de ‘officiële’ kunstwereld de erkenning die het verdient…

De artiesten zelf maakt het ondertussen allemaal niks uit: zij werken ijverig door aan hun altijd weer unieke oeuvres.
Verplicht kijkvoer!

Interesse in meer outsider art? 
Dichter bij huis zijn diverse kunstenaars actief in Studio Borgerstein, check zeker onderstaand filmpje én hun website en shop.

En in Gent is er natuurlijk het Museum Dr. Guislain, met soundtrack van Krankland.

Art & Film loopt zoals altijd i.s.m. Academie Mechelen.

CINEMA CORONA #73: WALKING STORIES (Luca Guadagnino)

Walking_StoriesQuarantainedag 73!

Er zou een vervolg op zijn hit ‘Call Me By Your Name’ in de pijplijn zitten, maar in afwachting daarvan presenteren we u graag een andere héérlijk zomerse liefdesfilm van Luca Guadagnino: ‘WALKING STORIES’.

Het verhaal begint in bella Italia, en meer bepaald in Florence, waar twee Amerikaanse upper class-vriendinnen elkaar bij toeval – en tot hun eigen stomme verbazing – tegen het lijf lopen.

Bij een drankje vertelt Sara Campbell daar aan Alicia over hoe haar leven helemaal in het honderd gelopen lijkt: de bloedmooie Sara heeft na een relatie van twee jaar eindelijk doorgekregen dat haar rijke vriend een complete hufter is, zo eentje van het type dat zelfs niet op het idee komt haar recht te helpen wanneer ze struikelt. Maar wat nu?

Het antwoord leek even te komen van Jarrod (excellente rol van Tom Ellis), bij wie ze ongevraagd in de auto gestapt was om haar (nu ex-)vriend te ontvluchten.

Jarrod is al even knap als Sara, en bovendien is hij intelligent, succesvol, stoer, beleefd en stijlvol, én blijkt hij heel wat trekjes met haar gemeen te hebben.
Laat maar aanrukken, die violen, de bloemetjes, de bijtjes en de vlinders, zou je dan zeggen…

Met de volstrekt adembenemende Kaya Scodelario in een fantastische hoofdrol, en met al even heerlijke bijrollen van Lauren HuttonNathalie Buscombe (zàlig als de subtiel afgunstige vriendin), Billy Magnussen (zàlig als de niet zo subtiele vriend van de subtiel afgunstige vriendin).

‘Walking Stories’ is een wonderlijke, warme en verrassende liefdeskomedie, bijzonder vakkundig geregisseerd door Luca Guadagnino: ideaal voor een zomerse avond, lijkt ons. Zéker kijken, dus!

Overigens geldt ook voor deze film weer onze ‘niet tevreden, geld terug!’-garantie.

Familiefilm: MIDDEN IN DE WINTERNACHT (Lourens Blok)

midden_in_de_winternachtEen week voor kerst ziet Max een hele grote eland door het dak van de schuur vallen.

En het blijkt niet zomaar een eland te zijn: Moos – want zo heet het dier – blijkt te kunnen praten! En dat niet alleen, hij werkt ook nog eens voor de Kerstman.

Moos is de eland die de testvluchten maakt met de Kerstman, voordat de rendieren het echte werk doen met kerst. Helaas is Moos de controle over de slee verloren en is de Kerstman ver weg van hem neergestort.

Nu moet hij dus vliegensvlug de Kerstman vinden, anders krijgt niemand een kerstcadeautje dit jaar.

mechelen_ houdt

Zal het Max en Moos lukken de Kerstman te vinden en de slee op tijd weer de lucht in te krijgen?

‘Midden In De Winternacht’ is een bijzonder Continue reading “Familiefilm: MIDDEN IN DE WINTERNACHT (Lourens Blok)” »

AYA DE YOPOUGON (Marguerite Abouet & Clément Obrerie)

21006442_20130516121958057Afrikaanse animatiefilms voor volwassenen zijn niet bepaald dik gezaaid, maar met ‘Aya de Yopougon’ bewijzen de Ivoriaanse scenariste Marguerite Abouet en de Parijse tekenaar Clément Obrerie dat ook in het zwarte continent echte pareltjes gemaakt worden.

Hun ‘Aya de Yopougon’ is de excellente verfilming van hun gelijknamige (en zeer succesvolle) stripreeks over Aya, een mooie jonge vrouw uit Yopougon, de levendige volksbuurt van Abidjan.

De plichtsbewuste studente is vastbesloten om dokter te worden en werkt daar hard voor, in tegenstelling tot haar twee beste vriendinnen Adjoua en Bintou. Want dat duo is vooral geïnteresseerd in de zogenaamde série C, zijnde: ‘Couture’, Coiffure’ en ‘Chasse au mari’.

Allemaal goed en wel, tot blijkt dat Adjoua zwanger is. Aya geeft haar de raad te gaan

praten met de vader, alleen kan Adjoua zich niet goed meer herinneren wie nu precies de “dader” was…

‘Aya de Yopougon’ is een zéér fris, kleurrijk en vrolijk getekende animatiefilm van de bovenste plank: zowel de patriarchale Afrikaanse mannen als de vrouwen worden op geestige wijze over de hekel gehaald, terwijl je ondertussen in no time meegezogen  Continue reading “AYA DE YOPOUGON (Marguerite Abouet & Clément Obrerie)” »

IL CAPITALE UMANO (Paolo Virzi)

umanoOp een kille winterse nacht in Noord-Italië wordt een naar huis fietsende ober van de weg gereden.

De dader pleegt vluchtmisdrijf, maar twee gezinnen raken alsmaar dieper en dieper in het onderzoek verwikkeld: dat van de kleine maar ambitieuze makelaar Dino en zijn tienerdochter, en het gezin van de exuberant rijke zakenman Giovanni, wiens zoon een relatie heeft met de dochter van Dino…

Regisseur Paolo Virzi maakte van ‘Il Capitale Umano’ een uiterst intelligente, spannende en stijlvolle thriller, die en passant vraagtekens zet bij de macht en invloed van het geld,

en bij de handel en wandel van de financiële wereld.

Het verhaal en de spanning worden uitermate zorgvuldig opgebouwd tot een geweldige
climax, en bovendien wordt er van begin tot einde uitstekend geacteerd door het puikje van de Italiaanse acteurs: in de hoofdrollen ziet u o.a. de voor haar prestatie meermaals Continue reading “IL CAPITALE UMANO (Paolo Virzi)” »

THE REUNION (Anna Odell)

odellAnna Odell komt erachter dat ze (als énige!) niet uitgenodigd is voor een reünie met haar oude klasgenoten.

Op zich niet zo verwonderlijk, want hoewel Odell ondertussen een succesvolle carrière als artieste opgebouwd heeft, was ze destijds op school het mikpunt van vreselijke pesterijen van haar klasgenoten.

Odell besluit ongevraagd toch op de reünie op te dagen, met alle gevolgen vandien…

Tenminste: ze maakt een film over wat de gevolgen zouden geweest zijn als ze op de reünie opgedaagd was, en confronteert haar pestkoppen vervolgens één voor één met die uiterst ongemakkelijke film…

‘The Reunion’ is een uiterst ingenieuze film die de kijker voortdurend confronteert en constant op het verkeerde been zet: Anna Odell (de regisseuse speelt gewoon zichzelf, en is in het echte leven ook een artieste) flirt de hele film lang met de grens tussen fictie en realiteit, en laat bewust in het midden of ze nu een drama, een veredelde Continue reading “THE REUNION (Anna Odell)” »

OMAR (Hany Abu-Assad)

film-omar-650Het uiterst fraaie ‘Omar’ van Hany Abu-Assad is een soort hedendaagse versie van het Romeo & Juliet-verhaal, maar dan gesitueerd aan de scheidingsmuur tussen Israel en Palestina.

Het verhaal draait rond Omar, een Palestijnse bakker die geregeld over de scheidingsmuur klimt om bij zijn liefje Nadia te kunnen zijn.

’s Nachts vecht hij met zijn vrienden Tarek en Amjad tegen de Israeli’s, maar dat gaat helemaal fout na de dood van een Israelische soldaat: Omar wordt gearresteerd, maar kan een straf ontlopen door als informant voor de Israeli te gaan werken.

logo_CMYKMaar wil hij de Palestijnse zaak wel verraden?

Regisseur Hany Abu-Assad vermijdt alle zwart-witclichés over de Israelisch-Palestijnse kwestie, en serveert liever een ijzersterke, veelgelaagde, intelligente en voorbijrazende film. Zijn mix tussen Continue reading “OMAR (Hany Abu-Assad)” »

TRACKS (John Curran)

tracks001In april 1977 vertrok de toen 27-jarige Robyn Davidson met haar hond Diggity en een paar kamelen aan een eenzame voettocht door de verzengende en onherbergzame outbackwoestijn in Australië.

Pas 195 dagen later en dik 2.700 kilometer verder zou ze weer in de bewoonde wereld arriveren: een waar huzarenstukje waar nu, 37 jaar na de feiten, een enig mooie speelfilm van gemaakt is door John Curran.

‘Ik was nergens thuis,’ zo motiveerde Davidson (krachtig vertolkt door talent Mia Wasikowska) destijds haar barre, aan de waanzin grenzende tocht.
De enige mens die ze onderweg duldde was een fotograaf van National Geographic die
drie keer wat foto’s mocht komen maken om de tocht te financieren – en zelfs die drie Continue reading “TRACKS (John Curran)” »

THE SELFISH GIANT (Clio Barnard)

the-selfish-giant_04Oscar Wilde schreef ooit een sprookje over een egoïstische reus die rond zijn tuin een hoge muur optrok om er de spelende kinderen weg te houden.
Helaas voor hem bleven daarna ook de vogels weg, en kwamen de bomen er niet meer tot bloei. Waardoor zijn prachtige tuin veranderde in een gure, kille plek.

De film ‘The Selfish Giant’ speelt zich niet af in een wondermooie tuin, maar integendeel in de grimmige, grauwe en verwaarloosde omgeving van Bradford.

De tieners Arbor en Swifty worden er na een zoveelste incident van school gestuurd, en besluiten dan maar aan de slag te gaan als scrappers: verzamelaars van oud ijzer en andere metalen, die ze verpatsen aan Kitten, een schroothandelaar met een kort lontje…

‘The Selfish Giant’ is het indrukwekkende debuut van Clio Barnard, die met deze uitermate aangrijpende prent niks dan lof, prijzen en vijfsterrenrecensies oogstte, vooral dankzij de indrukwekkende vertolkingen van de piepjonge Conner Chapman en Shaun Thomas.

De verwantschap met de films van Ken Loach ligt uiteraard voor de hand – net als Continue reading “THE SELFISH GIANT (Clio Barnard)” »