20/1/2004: L’ANGE DE L’EPAULE DROITE

ange2Tadjiekse cinema: tot voor kort hadden we – net zoals de rest van de wereld – absoluut geen idee van wat we ons daarbij moesten voorstellen, maar sinds ‘L’Ange de L’Epaule Droite’ kunnen we dat dus wel.

En om ook u er eens kennis mee te laten maken, zullen we deze bijzonder aardige film gewoon in het Filmhuis draaien.

Omdat hij vernomen heeft dat zijn moeder op sterven ligt, keert Hamro na jaren nog eens vanuit Moskou naar zijn piepkleine dorpje terug.

Eenmaal aangekomen blijkt het besje echter in een veel betere gezondheid dan gedacht. Meer nog: zij wil dat haar zoon het huis opknapt en dat hij zijn leven betert – iets waar de engel op zijn rechterschouder hem kan bij helpen, want volgens de plaatselijke legende torst iedereen twee engelen mee: een goede op de rechterschouder, en een slechte op de linkerschouder.

‘L’Ange de L’Epaule Droite’ is een klein maar zeer fraai filmpje waarin de harde dagelijkse Tadjiekse werkelijkheid vermengd wordt met veel couleur locale én met de rijke fantasie van het volksgeloof en vertellingen.

Ook aardig om weten: regisseur Djamshed Usmonov draaide zijn prent helemaal in zijn geboortedorp, met zijn familieleden in de belangrijkste rollen. Waar wacht ú eigenlijk op om eens hetzelfde te doen?

L’ANGE DE L’EPAULE DROITE
Regie: Djamshed Usmonov

TADJ 2002, 91 min.

13/1/2004: 25TH HOUR

25thhourDe films van Spike Lee – al sinds zijn begindagen een vaste Filmhuisklant – dreigen de laatste jaren wat tussen de plooien te vallen, en wat ons betreft is dat volledig onterecht: zijn ‘Summer of Sam’ was bijvoorbeeld ronduit uitstekend, en zijn nieuwste is zelfs nóg beter.

’25th Hour’ (gebaseerd op het gelijknamige succesboek van David Benioff) draait helemaal rond Monty Brogan, een New Yorkse drugshandelaar die door het FBI geklist is en nog exact 24 uur als vrij man voor de boeg heeft voor hij 7 jaar lang de nor in moet.

En dus moet hij in zijn laatste dag nog heel veel regelen en uitpraten: met zijn vrienden, met zijn vriendin, met zijn vader en zelfs met zijn hond, voor wie hij nog snel een onderkomen moet zien te vinden.

Ondertussen stelt de verbitterde Monty zich ook vragen bij de keuzes die hij gemaakt heeft (zijn twee beste vrienden komen uit hetzelfde milieu, maar zijn wel succesvolle en eerlijke burgers geworden…) én hangt de hele nasleep van 11 september over de

Continue reading “13/1/2004: 25TH HOUR” »

6/1/2004: RUSSIAN ARK

tumblr_ky9aaaAu001qabipmo1_500Welke film hadden wij beter kunnen kiezen om 2004 mee te beginnen dan Russian Ark?

Geen enkele, denken wij, want ‘Russian Ark’ is de meest oogverblindende film die wij in 2003 in de bioscoop zagen.

Nochtans is het verhaal erg simpel: regisseur Aleksandr Sokurov neemt ons gewoon mee op een tocht door het Hermitage in Sint-Petersburg.

Hij doet dat echter in één lang shot van 95 minuten, en de twee kilometer lange tocht door het adembenemende gebouw is tegelijk ook een tocht door de tijd – we botsen op Peter de Grote, we lopen langs bij het avondmaal van Nicholaas II, we wandelen tussen

de hedendaagse museumbezoekers, maken een ouderwets hofbal én een optreden van het Mariinsky Theaterorkest mee en maken kennis met de theaterambities van Catharina de Grote.

2.000 acteurs hebben er meer dan zeven maanden over gedaan om deze heksentoer – één fout en de hele film moest overgedaan worden – tot op de seconde nauwkeurig in te  Continue reading “6/1/2004: RUSSIAN ARK” »

30/12/2003: FAR FROM HEAVEN

far_from_heaven_Welke film hadden wij beter kunnen kiezen om 2003 mee af te sluiten dan ‘Far From Heaven’?

Nadat u hem gezien hebt zal u het met ons eens zijn: geen enkele, want dit is gewoon de mooiste film die wij het afgelopen jaar in de bioscoop zagen.

Met ‘Far From Heaven’ verfilmde regisseur Todd Haynes (die van ‘Velvet Goldmine’) een halve remake van (en een hele hommage aan) ‘All That Heaven Allows’, de Douglas Sirk-klassieker met Rock Hudson en Jane Wyman.

De film situeert zich in de periode van Sirk: het Amerika van de jaren vijftig.

Cathy Whitaker (de altijd weer verbluffende Julianne Moore) vormt met haar echtgenoot Frank (gespeeld door Dennis Quaid) hét gouden koppel van een stadje in Connecticut.

Althans: zo lijkt het toch aan de oppervlakte, want Frank blijkt immers aan een ‘ziekte’

Continue reading “30/12/2003: FAR FROM HEAVEN” »

23/12/2003: TOGETHER

together (el violinista) chen kaige1Een tiental jaren geleden maakte het Westen kennis met twee Chinese supertalenten: Zhang Yimou en Chen Kaige.

Allebei werden ze bejubeld en een grote toekomst voorspeld, en Zhang maakte die belofte ook waar: na zijn doorbraakfilm ‘De Rode Lantaarns’ maakte hij de ene parel na de andere, terwijl Chen er nooit meer in slaagde het succes van zijn Gouden Palm-winnende ‘Farewell to my Concubine’ te evenaren.

Tot hij dit jaar met het ‘Together’ weer helemaal boven water kwam: dit is zijn eerste film in jaren waarmee hij vanuit het Verre Oosten eindelijk nog eens tot in de Begijnenstraat in Mechelen geraakt is.

Nu alleen u nog tot in die Begijnenstraat krijgen om ook te komen kijken.
Want geloof ons: het loont de moeite.

‘Together’ is een bloedmooi vader & zoon-verhaal, over een boer-restauranthouder die met zijn zoon van het platteland naar Peking trekt om daar een muziekleraar te zoeken. Niet zomaar een muziekleraar, uiteraard, maar de béste muziekleraar, want de zoon blijkt 

Continue reading “23/12/2003: TOGETHER” »

2/12/2003: DOLLS

asd1caDe Japanner Takeshi Kitano mag dankzij een stel keiharde – en uitstekende – misdaadfilms (zijn ‘Sonatine’ en ‘Boiling Point’ horen bij de favorieten van Tarantino) in het westen al een tiental jaar op een trouw cultpubliek rekenen.

In ‘Dolls’, zijn tiende en nieuwste prent, richt de man zich echter op een geheel nieuwe thematiek: die van de noodlottige liefde.

Het verhaal – dat omkaderd wordt door een Japans bunraku-poppenspel – draait helemaal rond drie van die noodlottige liefdesverhalen: dat van Sawako en Matsumoto (Matsumoto trouwt onder druk van zijn ouders met de dochter van een fabrieksdirecteur), dat van de gangsterbaas Hiro (die zijn geliefde dertig jaar geleden in de steek liet, en nu vol wroeging terugkeert) en dat van Haruna, een popster die bij een ongeluk verminkt raakt en die nadien de onvoorwaardelijke liefde van haar fans afwijst.

Driemaal De Liefde dus, maar toch omschrijft Takeshi zelf Dolls als zijn wreedste film: ‘Wie voor een leven als gangster kiest, weet dat hij door een kogel aan zijn eind kan komen. Maar in Dolls draait het om gewone mensen die niet meer vragen dan liefde en

Continue reading “2/12/2003: DOLLS” »

KEN PARK (Larry Clark & Edward Lachman)

53Eerst ‘Kids’, daarna ‘Bully’ en nu ‘Ken Park’: kijk, dàt noemen wij nu nog eens een lekker triootje, al denkt u daar misschien anders over als u alleen maar van Hollywood-feelgood movies houdt.

Larry Clark is immers een àndere Amerikaanse cineast, een man die zich gespecialiseerd heeft in rauwe, confronterende portretten van de ontheemde Amerikaanse jeugd uit de suburbs, en in de donkere achterkant van de American Dream.

Om u een idee te geven van de sfeer in ‘Ken Park’: al na twee minuten in de film jaagt één van de jongeren (Ken Park zelf) zich een kogel door het hoofd  – en echt veel vrolijker wordt de sfeer er nadien niet op, wanneer we de vrienden van Ken Park op hun 

dagelijkse activiteiten volgen: skaten, drugs, seks en rondhangen zijn zowat de enige bezigheden waarmee de jongeren hun quasi-uitzichtloze bestaan vullen – en op veel hulp van hun ouders moeten ze niet rekenen. Als ze tenminste allebei hun ouders nog Continue reading “KEN PARK (Larry Clark & Edward Lachman)” »

28/10/2003: THE QUIET AMERICAN

quietamericanbdcap1_originalAl in 1958 verfilmde de zeer grote Joseph Mankiewicz ‘The Quiet American’, Graham Greenes uitstekende politieke thriller over de oorlog in Indochina en Vietnam.

Voor wie die film toen gemist zou hebben heeft Philip ‘Dead Calm’ Noyce nu een uitstekende remake gedraaid: Thomas Fowler is een cynisch, onverschillige Times-correspondent in Indochina, die vriendschap sluit met de jonge Amerikaanse idealist Pyle, die vindt dat er een ‘derde, democratische macht’ moet komen tusen de Franse kolonisator en de Ho Chi Minh-communisten.

Tussen zijn gedreven idealistische opwellingen door blijkt echter dat diezelfde Pyle ook een oogje heeft op Phuong, de Vietnamese gezellin van Fowler, waardoor persoonlijke
Continue reading “28/10/2003: THE QUIET AMERICAN” »

21/10/2003: EL CRIMEN DEL PADRE AMARO

thecrimeoffatheramaropicPastoors en seks: een combinatie waar altijd wel een goede film in zit, zo weten u en ik sinds Luis Bunuel. En de Mexicaanse regisseur Carlos Carrera is blijkbaar van plan Bunuels fijne traditie nog een tijdje voort te zetten.

Zijn ‘El Crimen del Padre Amaro’ is gebaseerd op de gelijknamige roman van José Maria Eça de Queiroz uit 1875, al is het boek door Carrera wel naar het Mexico van nu omgezet: het verhaal draait rond een jonge priester die door zijn bisschop naar een provinciestadje gestuurd wordt, en die daar valt voor de charmes van de knappe, jonge Amelia (en vice versa).
Kortom: ambiance!

Zeker als diezelfde pastoor even later ontdekt dat de plaatselijke pastoor al jaren een relatie heeft met de moeder van Amelia, én dat de corrupte clerus meehelpt aan het witwassen van drugsgeld…

‘El Crimen del Padre Amaro’ wordt gedragen door een ijzersterke vertolking van Gael Garcia Bernal (u vast nog bekend van ‘Amores Perros’ en ‘Y Tu Mama Tambien’) als pastoor Amaro, en kreeg van ons aller Katholieke Filmliga – ‘t is maar dat u het weet – de quotering ‘voor Rijpere Jeugd’ mee.

In geval van twijfel: er is achteraf mogelijkheid tot biechten.

14/10/2003: LILJA 4-EVER

Lilja-4-Ever_1Als ook u ‘Fucking Amal’ een succulent puberportret vond (en waarom zou u dat niét vinden?), dan bent u ongetwijfeld ook warm te maken voor ‘Lilja 4-ever’, de jongste prent van Amal-regisseur Lukas Moodysson.

De man trok voor Lilja naar het grauwe en grimmige Rusland, waar de jonge Lilja droomt van het in haar geest rijke, spannende en geheel fantastische Westen.

Wanneer de mooie Andrei – die in Zweden woont en even in Rusland op bezoek is – haar aanbiedt om mee naar het buitenland te gaan, twijfelt ze dan ook geen seconde, helaas niet beseffende dat het eindstation Prostitutie heet…

Lilja 4-ever is een stuk rauwer en minder geestig dan Fucking Amal (het is dan ook een aanklacht tegen de internationale sekshandel, een onderwerp waar nou niet bepaald veel stof voor een vrolijke komedie in zit), maar Moodysson toont zich wel andermaal een uitstekend tienerregisseur, met Oksana Akinshina (Lilja) als absolute revelatie.