Gaybashing in het hart van Brussel, enkele honderdduizenden Fransen die op straat komen om tégen het homohuwelijk te protesteren, en een paus die vanop zijn preekstoel over een bedreiging voor de mensheid spreekt…: zelden is een documentaire zo brandend actueel geweest als ‘Les Invisibles’ van Sébastien Lifshitz.

De ‘onzichtbaren’ uit de titel bestaan immers uit een zeer uiteenlopend stel bejaarde homo’s en lesbiennes (sommigen mogen we zelfs gerust hoogbejaard noemen), die vertellen over hoe zij tientallen jaren lang met hun geaardheid moesten omgaan in een samenleving die dat niet wou accepteren.

Mensen zoals Pierrot: een vrolijke geitenhoeder uit een piepklein dorpje in het zuiden, die vrijelijk en uitermate grappig over zijn vele stiekeme avontuurtjes vertelt.
Of Yann, die duidelijk maakt dat zijn moeder hem waarschijnlijk zonder knipogengeaborteerd had, als ze geweten had dat haar zoon een homo zou zijn geworden.
Of Bernard en Jacques, allebei stokoud, en pas sinds enkele jaren een koppel.

Allemaal moesten deze krasse knarren tientallen jaren dag na dag vechten tegen uitsluiting en onderdrukking.

Wat bij de elf getuigen overheerst is echter niet de woede of de bitterheid daarover, maar wel de vrolijke vechtlust en een niet kapot te krijgen levenskracht: ‘La marginalité nous rendait libre,’ zo zegt iemand in deze heel mooie, ontroerende film. Zo is het maar net.

LES INVISIBLES
Regie: Sébastien Lifshitz
F 2012, 113 min

Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 5 MAART 2013 om 20u30

Een vertoning i.s.m. Amnesty International.