Categorie archief: Documentaire

DAG VAN DE OEKRAÏENSE CINEMA

Geplaatst op door

 

Oekrainse_Cinema
ZONDAG 23 APRIL

 

13u00: Kinderfilm ‘STOLEN MOON – CHUM’ (‘Gestolen Maan’ )

15u00: ‘MARIUPOL, UNLOST HOPE’

17u00: ‘A HOME LOST’

 

INKOM: 
Kinderen: 3 euro
Volwassenen: 10 euro

 

 

 

 

—–

13u00: Kinderfilm ‘STOLEN MOON – CHUM’ (‘Gestolen Maan’ )

In een Oekraïens dorpje heerst een vrolijke sfeer, want het is kerstavond en iedereen viert mee.
Alleen Chum de Kozak ontbreekt: de man leeft op zijn eentje, weg van het dorp, en wordt door de volwassenen als een vreemde en gevreesde snuiter bekeken.
Maar de kinderen van het dorp denken daar anders over.

STOLEN MOON – CHUM (‘Gestolen Maan’)
Regie: Olga Zakharova
UKR 2021, 24 min.

——-

——-

Om 15u00: MARIUPOL, UNLOST HOPE

In ‘MARIUPOL, UNLOST HOPE’ zien we een ooggetuigenverslag van de oorlog door de ogen van enkele bewoners van Marioepol.
Basis zijn de dagboeken van journaliste Nadiya Sukhorukova, die elke dag nauwgezet bijhield wat er rondom haar gebeurde.

MARIUPOL, UNLOST HOPE
Regie: Max Lytvynov
UKR 2022, 64 min.

——-

——-

Om 17u00: A HOME LOST

‘A HOME LOST’ vertelt het verhaal van bewoners uit de regio rond Kiev die in de lente van 2022 hun huis verloren bij de Russische inval.
Mensen zoals Nina Isinchuk en Anna Petrushenko uit het plaatsje Andriivka. Of priester Borys Kovalchuk uit Pylypovychy.
Lyudmila Boyko van het Centrum voor Socio-Psychologisch Herstel in Borodyanka vertelt hoe ze de vernielingen overleefden, en hoe de wederopbouw gepland wordt.

A HOME LOST
Regie: Pavlo Mashchenko & Yulia Mishchenko
UKR 2022, 52 min.

CINEMA PAMEER (Martin Von Krogh)

Geplaatst op door

 

Cinema_Pameer_Poster
Midden in hart van het door oorlog, fundamentalisme en armoede getroffen Kaboel bevindt zich een zéér bijzondere plaats: Cinema Pameer, de enige bioscoop van de stad.

De zaak word uitgebaat door de onvermoeibare en enthousiaste Said Chaleh: ooit – nadat de Russen het land waren binnengevallen – koos hij voor de pen als verzetswapen.
Maar nu kiest hij voor de kracht van cinema, een medium dat de bewoners van de verscheurde, kapotte stad toelaat éven te ontsnappen aan

hun zorgen en de grauwe realiteit, en zelfs te dromen van een ander bestaan.

Niet dat alles in de gammele bioscoop van een leien dakje loopt: de censuur knipt er vrolijk op los in de films, de sigarettenrook van de stevig doorpaffende bezoekers in de zaal is zó dik dat de projectorlamp er amper door raakt, het afval dat de bezoekers achterlaten is ook een werkpunt en – eveneens niet onbelangrijk – de kans op een aanslag is natuurlijk nooit uit de sluiten…

‘CINEMA PAMEER’ is méér dan een zalig portret van een in alle opzichten unieke cinema, en van de wonderlijke personages die er werken en rondhangen: de film geeft   Continue reading “CINEMA PAMEER (Martin Von Krogh)” »

ERIKSSON (Johan Van Schaeren)

Geplaatst op door

In de fascinerende docPoster__ERIKSSONu ‘ERIKSSON’ maken we kennis met het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.

Voor wie in de jaren ’70 of ’80 opgroeide zal de naam Eriksson zeker nog een stevige bel doen rinkelen: yep, Karl Eriksson is inderdaad de zoon van de toen uiterst beruchte Bert Eriksson, die geregeld het nieuws haalde als de leider van de extreemrechtse, gewelddadige en uiteindelijk als privé-militie verboden VMO (Vlaamse Militanten Orde), én als uitbater van het al even beruchte café Odal, verzamelplaats van alles en iedereen die destijds uiterst rechts en uiterst Vlaams-nationalistisch was.

Maar zoals dat met vaders en hun zonen soms gaat: Karl kiest – aangevuurd door de toen overal in Antwerpen opborrelende tegencultuur – al op zeer jonge leeftijd het compleet tegenovergestelde pad van zijn vader.
Iets wat soms tot surrealistische situaties leidt: terwijl boven in het café zijn vader en zijn kornuiten mee staan te brullen met nazi-marsen, zit Karl – die een bijzonder talent voor de banjo blijkt te hebben – in de kelder onder de zaak muziek te maken met zijn hippievrienden.

De botsingen tussen vader en zoon leiden er echter toe dat Karl op amper 15-jarige leeftijd al het huis ontvlucht: alleen gewapend met een vrije geest en een banjo trekt hij de wijde Continue reading “ERIKSSON (Johan Van Schaeren)” »

MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)

Geplaatst op door

Marieke-addicted-to-life-poster
In 2000 belandt Marieke Vervoort, een jonge vrouw uit Diest, in een rolstoel door een zeldzame, degeneratieve spierziekte.

Ze is op dat moment amper 20, maar ondanks de wetenschap dat de ziekte haar meer en meer zou verlammen, blijft de koppige Vervoort niet bij de pakken zitten: ze stort zich volop op het rolstoelsporten, en begint met het leveren van verbazende prestaties en het afvinken van een bucketlist met allerhande, meestal fysieke performances – van bungeejumpen in een rolstoel tot skydiven.

Haar doorzettingsvermogen leidt uiteindelijk zelfs tot een gouden medaille op de

Paralympics in Rio, en tot diverse andere medailles op WK’s en de Spelen van Rio en Londen.

Het zijn uitzonderlijke prestaties die van ‘Wielemie’ een mediafiguur en nationale bekendheid maken – bij haar gouden terugkeer van de Spelen in Diest wordt ze opgewacht door een paar duizend mensen – maar tegelijk worden de helse pijnen Continue reading “MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)” »

ZOLANG WE NOG KUNNEN (Philippe Niclaes)

Geplaatst op door

Zolang-we-nog-kunnen-poster-1

Stilaan met uitsterven bedreigd: de buurtwinkel.

Supermarkten, Malinas-shoppinggedrochten en grote, uniforme ketens vol eenheidsworst hebben het lokale winkeltje van de kleine zelfstandige op de meeste plaatsen vakkundig van de markt geveegd.

Maar regisseur Philippe Niclaes – zelf een winkelierszoon – vond toch nog genoeg zaken om ‘ZOLANG WE NOG KUNNEN’ te maken, een schitterende, tegelijk komische en ontroerende docu over de laatste buurtwinkels en hun uitbaters.

Mensen zoals Henriette en Raf, die in Koolkerke al meer dan een halve eeuw hun dorpswinkeltje uitbaten.
Of Maria, die met haar winkel in Onze-Lieve-Vrouw-Tielt dapper de druk van het

warenhuis weerstaat.
Of de moeder van de regisseur, die na het overlijden van haar echtgenoot onverdroten hun drogisterij in Tienen bleef voortzetten.

Allemaal zijn de uitbaters de pensioengerechtigde leeftijd allang voorbij. Waarom ze het dan toch nog zo gedreven blijven doen?
Voor hun vaste klanten. Omdat ze niet willen laten verloren gaan wat door hun ouders of grootouders gestart is. Omdat ze het dagelijkse babbeltje niet kunnen missen. Omdat hun winkel hun lust en hun leven is, hun passie en hun trots. Omdat ze zich geen leven zonder Continue reading “ZOLANG WE NOG KUNNEN (Philippe Niclaes)” »

ALS REUZEN STERVEN (Jan Vromman)

Geplaatst op door

Als_reuzen-sterven_posterIn ‘Als Reuzen Sterven’ vertelt regisseur Jan Vromman via een intieme familiegeschiedenis van drie generaties Vrommans het universele verhaal van het straatgebeuren dat plaatsvindt rond de vele feesten en manifestaties in Vlaanderen.

De figuur bij wie het allemaal begint is Frans Vromman, de oom van de regisseur die als dé stoetenbouwer par excellence tussen 1954 en 2005 meer dan 20 manifestaties verzon in opdracht van steden en gemeenten. Zijn geest wordt opgeroepen door acteur François Beukelaers.

De tweede generatie is die van de regisseur zelf, die zich in zijn film laat vertegenwoordigen door Koen De Graeve (van wie Frans Vromman overigens ook een oom was).

Hij ziet de stoeten in een geheel van processies, historische stoeten, parades, traditionele feesten en carnaval, in een spel van kritiek en aantrekking.

De derde generatie ten slotte wordt gespeeld door Cesar Vromman, de zoon van de regisseur.
Hij zoekt naar eigentijdse vormen van de stoet, en betrekt daar ook betogingen en manifestaties bij: samen naar buiten om gemeenschap te vormen, gedachten uit te drukken en de straat terug op te eisen. Want: de straat is de moeder van de democratie, Continue reading “ALS REUZEN STERVEN (Jan Vromman)” »

COW (Andrea Arnold)

Geplaatst op door

 

Poster_CowNa een Oscarwinnende kortfilm (‘WASP’) en vier uitstekende langspelers met mensen in de hoofdrol (o.a. ‘Fish Tank’ en ‘American Honey’) draaide de Britse regisseuse Andrea Arnold nu een film met een koe in de hoofdrol.

Luma is haar naam, en ze leeft op een industriële boerderij ergens in Engeland.
Dat leven bestaat voornamelijk uit zo ongeveer permanent bevrucht worden door een stier, (bij voorkeur vrouwelijke) kalveren op de wereld zetten en melk geven.
Heel af en toe mag er eens op een wei gegraasd worden, maar de meeste tijd brengt

Luma door tussen hekken en rekken, en in melkmachines – dag in, dag uit, elke keer opnieuw.

Arnold toont het leven van de koe zoals het is, en laat de beelden – gefilmd over een periode van maar liefst vier jaar – voor zich spreken: zonder commentaar, zonder voice over, zonder interviews, met als enige dialogen het geloei van de koeien.

Het levert een soms hartverscheurend portret op van levende wezens die als product behandeld worden, maar in tegenstelling tot wat u zou kunnen verwachten is ‘COW’ is géén radicaal pamflet tegen de bio-industrie geworden, en de boeren die spaarzaam in Continue reading “COW (Andrea Arnold)” »

Art & Film: DREAMING WALLS – INSIDE THE CHELSEA HOTEL

Geplaatst op door

 

The Chelsea Hotel: de plaats waar Arthur C. Clarke ‘2001: A Space Odyssey’ schreef.Dreaming_Walls

De plaats waar Leonard Cohen Janis Joplin tegen het lijf liep, wat resulteerde in een wilde avond én een wereldsong: ‘You were talking so brave and so sweet / givin’ me head, on the unmade bed / while the limousines wait in the street’.

Waar de hotel-kunstcollectie werken bevat van voormalige gasten als Yves Klein, Claes Oldenburg, Julian Schnabel, Jasper Johns, Robert Crumb, Willem de Kooning en vele, vele anderen.

Waar Dylan Thomas overleed, naargelang de bron aan een alcoholvergiftiging of aan een longontsteking.

Waar Madonna in de vroege jaren tachtig woonde.

Waarover Andy Warhol ‘Chelsea Girls’ draaide.

Waar Patti Smith en Robert Mapplethorpe graag en veel rondhingen.

Waar de meest uiteenlopende muzikanten nummers schreven, van Bob Dylan tot The Kills, en van Edith Piaf tot Nico.

Waar Sid Vicious vermoedelijk zijn vriendin Nancy Spungen doodstak, en in afwachting van zijn proces vervolgens ook zélf aan een overdosis de pijp uitging.

Al decennia lang een toevluchtsoord voor kunst, cultuur en tegencultuur. Een plaats waar

hippies, punks, beatniks en andere outsiders een artistieke vrijhaven vonden.

Dat iconisch gebouw wordt al enkele jaren grondig gerenoveerd – of zeg maar gerust: getransformeerd, of geruïneerd – tot een glad, zielloos luxehotel.
Tussen de kranen, het boren en de hamerslagen door verblijven echter nog een vijftigtal oude gasten, die hardnekkig nog de vrije spirit en de artistieke erfenis van het Continue reading “Art & Film: DREAMING WALLS – INSIDE THE CHELSEA HOTEL” »

TUSSEN ONS (Vincent Everaert, Sam Geyskens & Lander Haverals)

Geplaatst op door

 

Tussen_Ons_posterAan de hand van drie bijzonder pakkende getuigenissen vertelt ‘TUSSEN ONS’ het verhaal van welke verschrikkelijke ravages een verslaving aanricht binnen een gezin.

We volgen een vader die bang afwacht hoe zijn zoon – nadat hij twee jaar clean is geweest – nu alleen gaat wonen in de grote stad. Zal hij de verleidingen van drank en drugs kunnen weerstaan, of zal hij hervallen?

We horen het verhaal van een klein meisje dat doodsbenauwd was voor haar dronken vader. De man is intussen gestopt met drinken, maar zal hij ooit het vertrouwen van zijn dochters kunnen terugwinnen?

En we luisteren naar hoe een zoon de confrontatie aangaat met zijn moeder, die net voor de zoveelste keer een overdosis medicatie genomen heeft. De zoon is duidelijk: als ze nog een relatie met haar kinderen wil, moet dit stoppen…

Drie ouder-kind-duo’s die verbonden door hun strijd tussen de liefde voor elkaar en de verslaving.

Allemaal willen ze elkaar blijven steunen, maar hoe (on)mogelijk is dat wanneer het Continue reading “TUSSEN ONS (Vincent Everaert, Sam Geyskens & Lander Haverals)” »

Green Screen: ONZE NATUUR

Geplaatst op door

Poster_Onze_Natuur

België: zijn lintbebouwing, zijn autostrades, zijn betonboeren, zijn tangents, zijn baanwinkels, zijn lintbebouwing, zijn mega-varkensstallen, zijn Plopsaquas, zijn verkavelingen, zijn hopeloze ruimtelijke wanorde.

Blijft er eigenlijk ook nog wat natuur over voor ons?

Welzeker!
En om dat te bewijzen is over onze natuur nu een documentaire over gemaakt, die men – onder het motto ‘de dingen niet moeilijker maken dan ze zijn’ – gewoonweg ‘ONZE NATUUR’ genoemd heeft.

Voor die docu waren twee filmploegen 2,5 jaar lang op pad om de mooiste natuurbeelden,

de meest uiteenlopende diersoorten en de fraaiste natuurgebieden in ons land vast te leggen.

Met de commentaarstem van Matteo Simoni er bovenop resulteert dat in een heerlijke natuurfilm voor de hele familie, propvol spectaculair mooie shots en het hele alfabet van Continue reading “Green Screen: ONZE NATUUR” »