NI JUGE, NI SOUMISE (Jean Libon & Yves Hinant)

NiJuge

Voor wie de originele vertoningen in het Filmhuis gemist zou hebben (en voor wie opnieuw wil komen zien) hernemen we met veel plezier de grappigste én de meest onthutsende documentaire van de afgelopen jaren: het fantastische ‘Ni Juge, Ni Soumise’ van het duo Jean Libon & Yves Hinant.

Hoofdpersonage is de excentrieke, onconventionele Brusselse onderzoeksrechter Anne Gruwez, in wiens kantoor dag in dag uit een uiterst bonte stoet van verdachten, getuigen, advocaten en speurders ten tonele verschijnt.

Nu eens moet ze aan een inteelt-familie uitleggen dat generaties lang broers met

hun zussen of nichten laten trouwen toch niet zo gezond is (‘Echt? We leren elke dag bij, mevrouw!’), dan weer vertelt ze een arrogant dreigend crimineeltje dat ze hem makkelijk binnen de seconde kan vloeren (‘Ha ja? Welke vechtsport hebt u dan wel gevolgd, madame?’ ‘Yoga!’).

Alsof de nieuwe zaken die we zien passeren nog niet hallucinant genoeg zijn, mogen we er ook de hele tijd bij zijn wanneer ze tussen de bedrijven door een oude, akelige cold case probeert op te lossen: de moord op twee prostituées in de jaren ’90. We volgen  Continue reading “NI JUGE, NI SOUMISE (Jean Libon & Yves Hinant)” »

PORTRAIT DE LA JEUNE FILLE EN FEU (Céline Sciamma)

portrait_de_la_jeune_fille_0Na veertig jaar Filmhuis kent u ongetwijfeld de bijzonder strenge Quality Control van ons programmatieteam: gewoonweg àlles wat op onze affiche staat is goed tot prima, en veel van wat we tonen is uitstekend.

En af en toe presenteren we u – omdat het kan – films die zowaar zelfs nóg beter zijn!

Tot die laatste categorie behoort het overal zeer terecht onder de superlatieven bedolven ‘Portrait de la Jeune Fille en Feu’, een waar meesterwerkje van Céline Sciamma.

Centraal in de film staat de schilderes Marianne, die de opdracht krijgt de bloedmooie jonkvrouw Heloïse te portretteren. Probleem: Heloïse wil geen model staan, want ze weet dat haar portret gebruikt zal worden om een Milanese edelman te

holebi

overtuigen haar te huwen – en die uithuwelijking ziet ze helemaal niet zitten.
Voor Marianne zit er dus niks anders op dan Heloïse uiterst nauwkeurig te observeren en stiekem snel-snel te schetsen, en op

Continue reading “PORTRAIT DE LA JEUNE FILLE EN FEU (Céline Sciamma)” »

Classics Restored: OHAYO / GOOD MORNING (Yasujiro Ozu)

ohayo_good_morning_2Cinea brengt vanaf dit seizoen een reeks piekfijn digitaal gerestaureerde filmklassiekers in roulatie, en het Filmhuis speelt daar uiteraard zéér graag op in.

Vanaf nu krijgt u bij ons dus maandelijks de kans de grote filmische meesterwerken te komen (her)ontdekken, daar waar ze thuishoren: in een cinemazaal, op het grote witte doek (en niét op een tv – laat staan op een smartphonescherm, godbetert!)

Deze maand op de affiche: ‘Ohayo!’ (of in het Engels: ‘Good Morning!’), de heerlijke familiekomedie van de Japanse grootmeester Yasujiro Ozu uit 1959.

Het verhaal draait rond twee jongetjes die hun ouders de oren van de kop zeuren om een televisietoestel te kopen, want daarop worden de populaire sumo-worstelkampen uitgezonden. Hun vader is echter niet gediend van die nieuwe uitvinding: ‘TV is alleen maar goed om 100 miljoen idioten te produceren,’ vindt hij, en dus komt zo’n toestel er niet in.

Het gezeur groeit echter alleen maar aan, tot de vader zijn geduld verliest en hen streng

beveelt om stil te zijn.
Verongelijkt trekken de twee jongetjes de conclusie dat alle volwassenen hypocrieten zijn die nooit zeggen wat ze écht bedoelen. En dus besluiten ze bij wijze van wraak het ‘En nu stil!’-gebod van hun vader letterlijk op te nemen: de twee gaan halsstarrig in spreekstaking tegenover de volwassenen!

Wanneer de buurvrouw hen vriendelijk met ‘Ohayō!’ (‘Goeiemorgen,’ dus) aanspreekt, weigeren ze te antwoorden. Dat zorgt meteen voor een knallende burenruzie, maar de Continue reading “Classics Restored: OHAYO / GOOD MORNING (Yasujiro Ozu)” »

Familiefilm: OP STAP: kortfilmspecial

ROBO-1Ook dit seizoen presenteren we opnieuw een fijne reeks gezellige kinderfilmontbijten voor het hele gezin: de films worden vakkundig geselecteerd door de mensen van REKKER, het lekkere ontbijt vooraf wordt als vanouds geserveerd door de Oxfam Wereldwinkel Mechelen.

Vandaag hebben we een kortfilmprogramma naar aanleiding van Kinderkunstendag in petto: ‘OP STAP’, een bonte verzameling kortfilms waarin diverse dieren en wezens erop uit trekken en eigenaardige, ontroerende of grappige avonturen beleven.

Zo belandt in ‘DE VOS EN HET VOGELTJE’ een weerloos vogeltje letterlijk in de muil van een eenzame vos.

De_Vos_en_het_Vogeltje_01
Die vos ontpopt zich tot een ware vader voor het vogelkuiken, en de twee vormen dan ook al snel een echte familie. Tot het lot hen eraan herinnert dat ze elk hun eigen levensbestemming hebben…
Nog in het bos ontmoeten we een kleurige vogel: ‘COUCOULEURS’, een beestje dat op zoek is naar een plekje waar hij zich thuis kan en mag voelen.
Met ‘ROBO’ verlaten we de natuur en strijken we neer in de Kanaalzone in Brussel: daar
zijn we getuige van een bijzondere ontmoeting tussen Robo, een gigantische

Continue reading “Familiefilm: OP STAP: kortfilmspecial” »

THE LAST MALE ON EARTH (Floor van der Meulen)

LastMale

Vorig jaar stierf in het Keniase Ol Pejeta-reservaat het laatste noordelijke witte neushoornmannetje.

De Nederlandse documentairemaakster Floor van der Meulen volgde de laatste dagen van zijn leven, en kwam terug met een werkelijk uitmuntende (en zeer fraai gefilmde) documentaire die eigenlijk niet zozeer over die neushoorn gaat, als wel over de bizarre diersoort die hem zo goed als uitgeroeid heeft: de mens!

Want jawel, terwijl Sudan (want zo heet de 45 jaar oude neushoorn) zijn laatste dagen slijt, is rondom hem een heel circus opgebouwd, en dat menselijk circus brengt van der Meulen met een haarscherpe precisie en de nodige droge humor in beeld: bewakers en natuurbeschermers werken zich de pleuris om de wereld de ernst van de situatie duidelijk te maken, toeristen komen van heinde en verre ingevlogen om hem nog snel voor zijn dood te aaien en een selfie met hem te maken, in het park wordt een ware

Mechelen_Mondiaal_Logonatuurpuntprivé-militie opgebouwd om hem te beschermen tegen de stropers (waardoor het wildpark dan weer van die malle T-neushoornshirts moet verkopen om de boel draaiende te kunnen houden), Italiaanse professoren
Continue reading “THE LAST MALE ON EARTH (Floor van der Meulen)” »

ONCE UPON A TIME IN… HOLLYWOOD (Quentin Tarantino)

Once_upon_a_time_in_HollywoodLang, héél lang geleden toonde het Filmhuis eens een debuutfilm van een jonge Amerikaanse regisseur die volgens ons toen veel, zéér veel talent liet zien: het (nog altijd) fantastische ‘Reservoir Dogs’ van ene Quentin Tarantino.

Ondertussen zijn we meer dan een kwarteeuw en acht Tarantino-films verder, en kunnen we met zekerheid zeggen: we hadden gelijk!

“Een Tarantino” is net als “een Hitchcock“, “een Scorsese” of “een Almodovar” zelfs een evenement geworden: zijn naam volstaat eigenlijk al om mensen naar de cinema te lokken, en de topacteurs staan te springen om met hem te mogen werken.

Dat is niet anders in ‘Once Upon A Time In… Hollywood’, de negende van Tarantino, waarin naast Brad Pitt, Leonardo DiCaprio en Margot Robbie een enorme plejade van toppers de revue passeert, van Michael Madsen tot Al Pacino, en van Dakota Fanning tot Luke Perry.

De film speelt zich af in het Los Angeles van 1969, tegen het einde van The Golden Age

van Hollywood. Rick Dalton (rol van Leonardo DiCaprio) was ooit de ster van een succesvolle westersere op tv, maar sindsdien is zijn carrière aan het slabakken.
Ook Cliff Booth (Brad Pitt) hoopt dat het toch nog wat wordt met de carrière van Rick, want als diens vaste stuntdubbel is hun lot min of meer aan elkaar verbonden – en bovendien zijn de twee ook naast de set de beste vrienden.

Maar wat ze ook proberen, het is duidelijk dat de tijden definitief veranderd zijn, en dat  Continue reading “ONCE UPON A TIME IN… HOLLYWOOD (Quentin Tarantino)” »

WE WILL REMEMBER THEM (Annabel Verbeke)

We_Will_Remember_ThemGeen film die beter past als aanloop naar de jaarlijkse herdenkingen van 11 november – het einde van de Eerste Wereldoorlog – dan ‘We Will Remember Them’, een unieke docu van Annabel Verbeke over de blijvende stempel die de Grote Oorlog op de Westhoek zette.

Eind 1918 stond daar geen enkel huis meer recht, en lag het land er bezaaid met tienduizenden lijken, mijnen en achtergelaten munitie: de overblijfselen van een gruwel die niet vergeten mocht worden.
Op de verstillende, schier eindeloze legerbegraafplaatsen wordt elke grafsteen sindsdien dan ook piekfijn onderhouden, teruggevonden gesneuvelden krijgen ook nu nog een

herbegrafenis met alle mogelijke eerbetoon en dagelijks wordt er een  – elke keer opnieuw aangrijpende – Last Post geblazen.

Maar waar dat in de beginjaren gebeurde temidden van het nog tastbare Ieperse puin, gebeurt dat tegenwoordig midden in een netjes gerenoveerd toeristisch stadscentrum, waar in de souvenirwinkeltjes, cafés, hotels, musea, chocoladezaken en wafelkramen  Continue reading “WE WILL REMEMBER THEM (Annabel Verbeke)” »

DER GOLDENE HANDSCHUH (Fatih Akin)

Der_Goldene_HandschuhOK, we gaan niet rond de pot draaien: ‘Der Goldene Handschuh’ is een extreme film over een extreem misselijkmakend personage – de Fransen hebben hier de term grand guignol voor uitgevonden – maar als uw maag sterk genoeg is, en als u de ontbrekende schakel tussen het verkillende ‘Henry, Portrait of a Serial Killer’ en het hilarische ‘C’est Arrivé Près de Chez Vous’ wil zien: dit is ‘m!

Dit (helaas) waargebeurde verhaal speelt zich af in de hoerenbuurt van Hamburg begin jaren ’70, thuis bij ene Fritz ‘Fiete’ Honka: alcoholist, agressieve maniak en eigenaar van een zwaar misvormd gezicht.

Fiete hokt in een troosteloos Hamburgs zolderappartement waar al jarenlang niet gepoetst is (de muffe stank komt bijna uit het scherm de zaal in gedreven), en zijn leven bestaat

hoofdzakelijk uit zuipen, de buren uitschelden en wat rondscharrelen.

En – misschien wel zijn belangrijkste dagtaak – de lijken van zijn slachtoffers verborgen proberen te houden. Echt niet zo simpel als u denkt, want probeert ú maar eens een mens in zes te zagen!

Fietes stamcafé is Der Goldene Handschuh, een drankhol waar hij niet eens echt opvalt tussen de andere, al even miserabele clientèle: werklozen, sjacheraars, uitgerangeerde  Continue reading “DER GOLDENE HANDSCHUH (Fatih Akin)” »

MOTHER (Kristof Bilsen)

Mother_staand

In zijn excellente ‘Mother’ neemt documentairemaker Kristof Bilsen ons mee in de voetsporen van Pomm, een Thaïse vrouw die instaat voor de verzorging van Europese Alzheimerpatiënten.

Die patiënten worden naar Thailand gestuurd omdat ze er door de lage loonkost één op één permanent verzorgd kunnen worden – iets wat in Europa uiteraard alleen voor de extreem rijken is weggelegd.

Pomm is op een tedere, bijna ontroerende wijze begaan met haar werk en haar patiënten, maar tegelijk toont Bilsen ook de keerzijde van haar bestaan: terwijl Pomm zich dag in dag uit bekommert om Maya, de moeder van een Zwitserse familie, vervreemden haar eigen kinderen stilaan van haar, omdat ze eindeloze uren moet kloppen om een leefbaar loon te verdienen…

‘Mother’ is een uiterst mooie, subtiele en bijzonder veelgelaagde documentaire die niet alleen over Alzheimer gaat, maar die zich ook vragen stelt over zorg, over de impact van ziekte op families, over de arm-rijkverhoudingen, over verlies, over opofferingen, over Continue reading “MOTHER (Kristof Bilsen)” »

LES HIRONDELLES DE KABOUL (Zabou Breitmann & Elea Gobbé-Mévellec)

les-hirondelles-lr-1Kaboel, zomer 1998: na een bloedige burgeroorlog ligt de stad helemaal in puin. De streng-islamitische Taliban hebben na hun overwinning meteen de sharia ingevoerd: geen pretje voor de mannen, maar al helemaal rampzalig voor de vrouwen, die zo ongeveer élk denkbaar recht verliezen.

Temidden van de puinhopen volgen we twee koppels: aan de ene kant zijn er Mohsen en Zunaira, een jong, hoog opgeleid stel dat zielsveel van elkaar houdt, en dat ondanks al de ellende en het gruwelijk geweld om hen heen in de toekomst wil blijven geloven.

En aan de andere kant is er de oudere gevangenisbewaker Atiq, die helemaal vervreemd is van zijn doodzieke vrouw, en die een volstrekt kleur- en vreugdeloos bestaan leidt.

amnesty-internationalOp een dag raken de levens van die twee koppels onlosmakelijk met elkaar verbonden…
Zabou Breitmann en Elea Gobbé-Mévellec vatten het (over)leven onder de dictatuur van de Taliban – en dan vooral de Continue reading “LES HIRONDELLES DE KABOUL (Zabou Breitmann & Elea Gobbé-Mévellec)” »