Categorie archief: Afgelopen onlinevertoning

CINEMA CORONA #148: DOTTIE GETS SPANKED (Todd Haynes)

Geplaatst op door

Dottie_Gets_SpankedUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet langer online te bekijken.
Maar in onze CINEMA CORONA zijn nog tal van andere titels beschikbaar.

—

Vaste Filmhuisbezoekers weten dat de films van Todd Haynes (‘Far From Heaven’, ‘Carol’, ‘I’m Not There’…) vaste prik zijn op onze affiche, en dus mocht de man ook niet ontbreken in onze CINEMA CORONA.

Zijn ‘DOTTIE GETS SPANKED’ (uit 1993 alweer) is een pakkend, semi-autobiografisch kinderportret: Stevie is een schuchter zesjarig jongetje dat helemaal gefascineerd is door ‘The Dottie Show’.
Hij mist geen enkele aflevering, en tekent dag en nacht de personages na. Zijn moeder stimuleert stiekem zijn fascinatie, terwijl zijn vader al dat sissy-gedoe maar niks vindt, en ook sommige van zijn klasgenoten hem als ‘feminino’ uitlachen, want Dottie is een show die alleen door de meisjes bekeken wordt.De mening van vader verandert er zeker op niet wanneer Stevie door de show een merkwaardige fascinatie voor kletsen op de poep ontwikkelt, de vaste clou van de show (terwijl zijn ouders net niet geloven in het slaan van kinderen)…
Haynes was als kind zelf helemaal gefascineerd door ‘I Love Lucy’, de legendarisch fifties-sitcom met Lucille Ball, en net zoals zijn hoofdpersonage hier mocht hij ooit een opname meemaken en Ball ontmoeten, een ontmoeting die zijn kinderlijke beeld van haar helemaal overhoop gooide.

 

CINEMA CORONA #123: RAISE THE RED LANTERN (Zhang Yimou)

Geplaatst op door

raise_the_red_lantern

UPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet langer online te bekijken.
Maar in onze CINEMA CORONA zijn nog tal van andere titels beschikbaar.

——

Een ware Filmhuis-klassieker: ‘RAISE THE RED LANTERN’ van Zhang Yimou, die later o.a. ook ‘Hero’, ‘House of Flying Daggers’ en ‘Curse of the Golden Flower’ zou maken.

Het verhaal speelt zich af rond 1920, wanneer de jonge, knappe Songlian de vierde vrouw (of derde concubine) van de rijke Meester Chen wordt.
Het is min of meer een door noodzaak gedwongen huwelijk, want de onlangs overleden vader van Songlian heeft haar familie platzak achtergelaten.

Haar aankomst in complex van Meester Chen is een overweldigende, bijna koninklijke  ervaring voor Songlian.
Maar algauw ontdekt ze dat in een soort gouden gevangenis is terechtgekomen, waar de vier vrouwen een dagelijkse, constante en snoeiharde strijd om de aandacht van de Meester uitvechten.
Want alleen wie ‘s avonds uitverkoren wordt, krijgt alle privileges – te beginnen met de Rode Lantaarn die voor het verblijf van de gekozen concubine ontstoken worden.

Alle kleine finesses van het verhaal zijn voor westerse mensen misschien niet even eenvoudig te begrijpen, maar dat doet er eigenlijk niet eens enorm toe: waar niet naast te kijken valt is de absolute visuele pracht en kracht van deze film. Elk beeld is perfect gekadreerd, en het kleurenspel is verbluffend.

Bovendien zorgde ‘RAISE THE RED LANTERN’ voor de absolute doorbraak van Gong Li als dé onbetwiste diva van de Chinese film.

Over het kleurengebruik bij Zhang Yimou kunnen we u deze prima video aanbevelen:

CINEMA CORONA #91: THE STRANGER (Orson Welles)

Geplaatst op door

The_StrangerDeze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer te bekijken, u kunt nog wel tal van andere boeiende films online zien in onze CINEMA CORONA.

—

‘THE STRANGER’ is misschien wel de meest ondergewaardeerde film uit de rijke carrière van de briljante Orson Welles.

De film werd meteen na WOII gemaakt, en draait rond nazi-jager Wilson (gespeeld door Edward G. Robinson).
Die is op zoek naar de hooggeplaatste nazi Franz Kindler, die erin geslaagd is uit handen van de geallieerden te blijven.
Omdat er geen enkel spoor is naar de man, wordt besloten zijn vriend en collega-nazi Konrad Meinike te laten ontsnappen en die vervolgens te laten schaduwen, in de hoop dat hij hen naar de spoorloze Kindler zal brengen.

De “ontsnapte” Meinike vlucht naar Harper, een klein stadje in Connecticut. Een plaats waar zich op het eerste gezicht geen ex-nazi’s schuilhouden, maar een doodgewoon plaatsje met een school, een kerk en een dorpswinkel annex café…

Wat volgt is een kat-en-muis-spel tussen de nazi-jager en zijn prooi.

Orson Welles zelf was totaal niet tevreden over de film, omdat monteur Ernest Nims van de studio de opdracht had gekregen alles wat maar enigszins overbodig leek weg te knippen.
Nims – door Welles denigrerend ‘the Great Supercutter’ genoemd – kweet zich nogal enthousiast van die taak, en sneed ruim een half uur weg van de versie die Welles in zijn hoofd. Onder andere een openingsscène van negentien minuten is zo (waarschijnlijk definitief) verloren gegaan…

Desalniettemin is ‘The Stranger’ nog altijd een lekker ouderwets spannende thriller, met prima vertolkingen van Robinson, Loretta Young en uiteraard Welles zelf, in prachtige zwart-witbeelden gegoten door meester-cameraman Russell Metty.

‘The Stranger’ is overigens ook de eerste fictiefilm waarin beelden van de holocaust gebruikt zijn (toen Welles de eerste newsreels van de concentratiekampen zag, vond hij het essentieel dat iederéén die beelden te zien zou krijgen)

Regisseur Joe Dante vertelt over de achtergrond van de productie ‘The Stranger':

VRIJDAG 26/2/2021, 19u30: Gratis online screening van ‘LA ROSE BLANCHE’ – VOLZET!

Geplaatst op door

Rose_Banche_keykop_afficheUPDATE: deze screening is ondertussen helemaal VOLZET!

Maar er is nog een heel groot ander (en gratis) online filmaanbod beschikbaar in onze CINEMA CORONA.
——-

Café La Rose Blanche is het laatste Griekse volkscafé van Molenbeek. Een halve eeuw al is het in handen van de familie Karassavidis, die vluchtelingenroots heeft in Klein-Azië.

Tegenwoordig wordt het café uitgebaat door de broers Kostas en Pavlos, die de zaak op hun onnavolgbare eigen manier runnen. Wat deze plek uniek maakt, is de manier

waarop deze hardwerkende Grieken hun klanten al die tijd in elkaar wisten te klikken – klanten die bijna elke migratiegolf die over Molenbeek heenspoelde vertegenwoordigden.

Regisseur Kris Kaerts en zijn crew proberen deze warme microkosmos vast te houden, terwijl die onhoudbaar aan het verdampen is. Het resultaat is een geëngageerde
Continue reading “VRIJDAG 26/2/2021, 19u30: Gratis online screening van ‘LA ROSE BLANCHE’ – VOLZET!” »

CINEMA CORONA #118: ALL THAT HEAVEN ALLOWS (Douglas Sirk)

Geplaatst op door

All_That_Heaven_Allows

Deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet meer te bekijken.
Maar er zijn nog tal van andere films te zien in onze CINEMA CORONA.

—-
Leg uw zakdoek alvast klaar, want vandaag hebben we misschien wel de beste film van de Meester van het Melodrama voor u klaarstaan: ‘ALL THAT HEAVEN ALLOWS’ van Douglas Sirk.

Alles draait rond Cary Scott, een weduwe van bijna-middelbare leeftijd met twee bijna-volwassen kinderen: haar hele sociale leven speelt zich af in een klein stadje in New England, in een kleine groep van vrienden van de country club. Financieel komt Cary niks tekort, maar echt gelukkig maakt het verveelde, vastgeroeste weduwenleventje haar niet.

De enige met wie ze echt kan praten is tuinman Ron Kirby, die enkele keren per jaar de bomen rond haar huis komt snoeien. Al snel ontstaat een hechte vriendschap tussen Cary en de galante, intelligente en vrijdenkende Ron, een vriendschap die al even snel omslaat in liefde.

Maar aangezien Ron een heel stuk jonger is dan Cary en niet bepaald tot de elitaire, conservatieve country club-incrowd behoort, is hun relatie al snel een mikpunt voor opmerkingen en geroddel.
En ook de kinderen zijn niet opgezet dat hun moeder een relatie aangaat met een veel jongere man…

‘ALL THAT HEAVEN ALLOWS’ werd in de fifties (zoals alle Sirk-films) gepromoot als een ‘vrouwenfilm': een tranentrekker waar de iets oudere dames op zondagmiddag konden naar gaan kijken, om daarna in de plaatselijke patisserie een pateeke te gaan eten.

Sirk-films werden in de pers dan ook steevast neergesabeld als sentimentele brol, daarbij vlotjes voorbijgaand aan de unieke filmische kwaliteiten van de man, én aan de kritiek op de heersende burgermoraal die Sirk onder het melodrama-laagje verstopte.

Ondertussen hebben zowel deze film als Sirk zelf gelukkig wél hun welverdiende plaats in het filmpantheon gekregen: de regie is uitmuntend, de fotografie (van grootmeester Russel Metty) fenomenaal, het Technicolor-kleurenspel onovertroffen en de casting van het duo Jane Wyman-Rock Hudson als het oudere vrouw/jongere man-koppel perfect.

Zowel Todd Haynes (in zijn ‘Far From Heaven’), Fassbinder (‘Angst Essen Seele Auf’) als François Ozon (‘8 Femmes’) maakten er geen geheim dat ze leentjebuur speelden bij Sirk, terwijl ook John Waters op zijn volstrekt unieke manier een -nouja- hommage aan de meester bracht in zijn ‘Polyester’.

 
Bekijk hier wat regisseurs Allison Anders over de film (en de trailer) te vertellen heeft:

CINEMA CORONA #50: Art & Film: GUEST OF CINDY SHERMAN (Paul H-O & Tom Donahue)

Geplaatst op door

guest_of_cindy_shermanUPDATE: deze film is niet meer beschikbaar, maar u kunt nog tal van andere gratis kunstdocu’s bekijken in onze Art & Film-reeks in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.
—-

‘GUEST OF CINDY SHERMAN’ is een heerlijke, grappige documentaire van Tom Donahue en Paul H-O.

Die Paul H-O maakte in de nineties (samen met zijn partner in crime Walter Robinson) ‘Gallery Beat’, een grappige en oneerbiedige New Yorkse no budget-kunstshow waarmee hij op de lokale televisie gebakken lucht producerende kunsthandelaars, blasé artiesten en kunstsnobs door de mangel haalde.

Het programma kon volgens Robinson nog het best omschreven kan worden als ‘Beavis & Butthead go to the art world‘: ze crashten met hun camera élke opening in New York (of toch diegene waar ze naar binnen mochten), filmden daar met hun technisch gestuntel vaak meer galerieplafonds dan kunstwerken, en stelden er bij voorkeur uiterst domme vragen aan Belangrijke Mensen (‘Euh. Wat had je voor ontbijt vanmorgen?’), en uiterst belangrijke vragen aan domme mensen.
En o ja: ze gaven uiteraard ook ongezouten hun mening over de werken van de talloze zelfverklaarde opvolgers van Picasso die in de New Yorkse kunstwereld rondlopen.

Niet elke pompeuze macho-artiest kon lachen met die oneerbiedige oordelen over hun Geniale Oeuvre (de scène met Julian Schnabel!), maar rijzende ster Cindy Sherman bleek een stiekeme fan van het programma: de notoir mediaschuwe Sherman – die zo goed als onbereikbaar was voor de ‘echte’ kunstpers – praatte tot eenieders verbazing wél honderduit met ‘reporter’ Paul H-O van het knullig-amateuristische programma.

Sterker nog: Paul H-O krijgt haar toestemming een soort videodagboek maken over het totstandkomen van haar volgende serie foto’s – iets waar geen enkele ‘ernstige’ kunstjournalist ooit in geslaagd was.
En alsof dat nog niet genoeg was, bloeide er algauw iets moois tussen de no nonsense-artieste en de schelmachtige reporter.

Maar waar hun relatie de eerste jaren een sprookje leek, kreeg ze voor Paul H-O (en zijn ego) een erg duistere kant op het moment dat Sherman tot een absolute wereldster uitgroeide: op de uiterst selecte miljonairsfeestjes, gala’s en jetvluchten waar Sherman nu opeens welkom is om in het gezelschap van Elton John en Madonna te smoezelen met Wall Street-bankiers, miljardairs en de nouveau riches van de techno bubble zijn ze de aanwezigheid van een volstrekt onbekende nobody als H-O liever kwijt dan rijk.

En dat wordt hem op diverse wijzen duidelijk gemaakt. Subtiele en minder subtiele….

‘Guest of Cindy Sherman’ schetst niet alleen een uniek privébeeld van de artieste Cindy Sherman (die overigens heerlijk down to earth blijkt), maar geeft ook een vernietigend inkijkje achter de schermen van de bikkelharde New Yorkse kunstwereld, en van de zo mogelijk nog meer meedogenloze ons-kent-ons-mentaliteit van de superrijken en de jet-set incrowd.
Aanrader!

CINEMA CORONA #26: GALLOPING MIND (Wim Vandekeybus)

Geplaatst op door

Quarantainedag 26!galloping

Vijf jaar geleden vertoonden we in het Filmhuis ‘GALLOPING MIND’, het speelfilmdebuut van choreograaf Wim Vandekeybus.

Deze unieke film wordt tijdens de lockdown voor korte tijd gratis online gezet door producent Savage Film, dus brengen wij hem zeer graag nog eens onder uw aandacht. En omdat de film nog altijd even goed is, doen we dat gewoon met dezelfde promotekst als die we vijf jaar geleden gebruikten:

‘Galloping Mind’ is een prachtig in beeld gezet verhaal geworden, over een tweeling die bij de geboorte uit elkaar wordt gehaald. Het meisje groeit op in een welstellende familie, de jongen belandt in een bende dakloze straatkinderen – de ‘paardenjongens’.

Maar hoe verschillend ze ook opgevoed worden, de familiebanden blijken toch niet zomaar af te schudden…

In de hoofdrollen ziet u Natali Broods, Ultima Vez-danser Jerry Killick, Orsi Toth en vele prachtige paarden. En als de straatkinderen u authentiek overkomen: ze zijn gecast in Hongaarse weeshuizen en opvangcentra.

De soundtrack bij dit vibrerende, intense debuut is geschreven door Mauro & Marc Ribot.

Wees snel (want de film blijft slechts drie weken online), enjoy, en blijf in uw kot!

CINEMA CORONA #12: STOP MAKING SENSE (Jonathan Demme)

Geplaatst op door

Stop_Making_SenseUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer online te zien.

——-

Quarantainedag hoeveel?
Door de hele dag binnen te zitten zijn de verschillen tussen de dagen misschien een beetje wazig geworden, maar hé: het is (op het moment dat we dit postten) wel degelijk vrijdag!

Een vaststelling die drie vragen oproept:
1) Wat is er beter om het weekend in te gaan dan een goede film of een stevige lap muziek?
2) Welke groep maakte de afgelopen 40 jaar betere, meer avontuurlijke muziek dan Talking Heads?
3) Door wie is de kracht van de Talking Heads-muziek ooit beter en origineler in beeld gebracht dan door Jonathan Demme in zijn ‘Stop Making Sense’, voor zover wij weten toch wel dé ultieme concertfilm?

De enige correcte antwoorden op bovenstaande quizvragen:
1) Niks!
2) Geen enkele!
3) Door niemand!

Kortom: ‘Stop Making Sense’ is een geweldig concert en een briljant opgebouwde film in één, en dus ideaal om het weekend in te zetten, zélfs (of vooral) in quarantainetijden.

Tussen haakjes: het camerawerk is van de grote Jordan Cronenweth, die ook ‘Blade Runner’ filmde.

We want more?
Hierzie: méér gratis onlineparels vindt u in onze CINEMA CORONA!

Maar regisseur Alan Arkush legt uit waarom u toch éérst naar ‘STOP MAKING SENSE’ moet kijken: